Tüm dünyamı mevcut akışına bıraktığım gün yeryüzünün en kötü insanı ilan edildim. Manşetler atıldı adıma, telefonlarım sustu, yollarımda otlar çıktı, tebessümler esirgendi yüzümden. Gün geceye kavuştu, iklimler değişti, sınırlar gevşedi, gül ektiğim tüm bahçelerden taş yedim. İyi olan her şeyden vazgeçişim, sırtımdaki koltukları söktürüşüm tam olarak bu zaman dilimine denk gelir.
Sayfa 45