Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.31
Kâğıt Ev
Carlos María DomínguezKâğıt Ev Reviews
You can find Kâğıt Ev reviews, Kâğıt Ev book reviews, Kâğıt Ev ratings on 1000Kitap.
Kitaplara, okumaya ve aşka dair bir kitap...
Kalın ciltlerin arasında saklanacak bir mücevher...
Kâğıt Ev, bu sözlerle tanıştırılmış okuyucuyla.. gerisi sizin bakış açınız...
Baştan sona kitapları anlatan bir kitap desem, okunmak için yeterli olacaktır sanıyorum. Kitapların dünyasına farklı bir bakış, muazzam bir kurgu...
Kâğıt Ev, Bluma Lennon adlı bir akademisyenin kitapçıdan aldığı Emily Dickinson'un kitabındaki ikinci şiiri okurken araba çarpması sonucu ölümüyle başlıyor. Lennon'un yerine gelen kişiye postadan gelen esrarengiz bir kitapla serüven devam ediyor...
Arjantinli yazar Carlos Maria Dominguez novellasında kitapların hayatımızdaki belirleyici yerini çok güçlü bir alt metinle okuyucuya sunmuş."Kitaplar insanların kaderlerini değiştirir" sözünün açılımı eser boyunca yeterince irdelenmiş.
Yeni bir kitap aldığınızda onlara sarılıp sevmek istiyorsanız, kitaplardan konuştuğunuz bir arkadaşınızla sanki dünyada son kalan insanmış gibi saatlerce sohbet etmek istiyorsanız, alışverişe çıktığınızda ilk önce bir kitapçıya giriyor ve saat mefhumun unutuyorsanız, Kağıt Ev'i çok iyi anlayacaksınız demektir.
Kitapların faydalarını ve bize kattıklarını sayfalarca anlatacak değilim biz zaten bunları biliyoruz. Neden 1025 sayfalık Karamazov Kardeşler'i okuyorsun? diyen birine verecek cevabımız olamaz biz o sırada kendi Kâğıt Evimizi inşa etmekle meşgulüzdür zira...
Enfes çizimlerle dolu bu gizemli kitabı okuyarak kendi krallığınızın inşasına bir tuğla daha ekleyin derim...
Jaguar yayınlarının sloganıyla incelememi tamamlamak istiyorum.. "Mutlu Azınlığa"...
Sevgiyle ❤
Kitaplar insanların kaderini değiştirir!
“Bazı insanlar kitap okumaz, bazıları okur ve
kimileriyse okumakla kalmayıp onlarla birlikte
yaşar.”*
Yaşama tutunabilmek için hemen herkesin bir tutkusu vardır. Kimimiz seyahat etmeyi, yeni yerler keşfetmeyi, kimimiz müzikle uğraşmayı, kimimiz bir dağ başı sessizliğinde yürüyüş yapmayı, kimimiz bir deniz havasında ufukları seyretmeyi, kimimiz
Bazı insanlar kitap okumaz, bazıları okur ve kimileriyse okumakla kalmayıp onlarla birlikte yaşar.
Kâğıt Ev, işte bu kitap tutkunlarından Carlos Brauer’in ve onun -bir edebiyat profesörü olan- Bruma Lennon’la olan gizemli ilişkisinin, bu ilişkinin gün yüzüne çıkmasına neden olan bir Joseph Conrad cildinin, kitap ve okuma aşkıyla dolu yaşamların hikâyesi...
Arjantinli yazar Carlos Maria Dominguez’in, yayımlandığı her ülkede büyük ilgi uyandıran novellasını Seda Ersavcı İspanyolca aslından çevirdi.
Peter Sis’in çizimleri ve Cem Ersavcı’nın kapak fotoğrafıyla, kalın ciltlerin arasında saklanacak bir mücevher...
Kitaplarla kurulan ilişkiyi sorgulatan bir kitap..
Bir bibliyofilin kitaplarla kurduğu garip ilişkinin anlatıldığı kısacık bir kitap. Pek çok okurun aksine ben bu kitabı içinizi ısıtacak bir kitap olarak göremedim. Aksine insanı içine çeken, kitaplarla kurduğu ilişkiyi sorgulatan, belki biraz da rahatsız eden bir kitap. Ki, içimizi ısıtmak zorunda olmayan kitapların da güzel olduğunun ispatı
90 syf.
8/10 puan verdi
Kitaplar okunmak için vardır.
Bazen çok fazla kitap aldığımda, "Bu kadar alıyorsun ama bunları okumaya ömrün var mı bilinmez, az bekle." derim. Lakin onlarla karşılaştığımda ruhuma dolan o garip çekim ve onlara uzanan ellerime hakim olamam. 2 seneye yakın kendime mukayyet oldum. Abartmadım hiç. Sadece elimde olmayan türlerden satın aldım. Bazen şiir bazen dergi. O kadar. Fakat yarım yıldır yine çığrımdan çıktım. Farkındayım. Bildiğim tek şey, bilmediğim kitabı almam. Ünlü diye almam. Ciltli diye almam. Eski basımlar koleksiyoner mantığıyla hiç ilgimi çekmez. Çünkü koleksiyonculuk bana çok uzak. Lakin listemdeki bir kitaba karşı koyamıyorum.. Bu doğru değil. Silkelen ve kendine gel Ey Kübra!
Bu ince kitap mükemmel bir kitap değil. Bulunmaz bir hikaye de değil. Lakin bu incecik şey size en doğru sorgulamalardan birini yaptırıyor: "Ne yapıyorum ben?"
18000 kitabınız var. Düşünün. İçlerinde öyle kıymetli baskılar var ki of. Of ki ne of. Bunu okumanız mümkün değil. Sahip olarak okuyacaklara da engel oluyorsunuz. Üstelik bir yangın çıksa ne siz okudunuz ne başkaları okuyabildi. Hiç oldu onca eser. Düşünmek vakti. Satın almadan silkelenme vakti. Bencilce bu...
Hâlâ aşırı abartı bir sayıda değil elimdekiler. Ama durma vaktimin geldiğini fark ettim. Zaten cebimde para da kalmadı. Sadece bir seri var okuduğum. Onun da kalan birkaç kitabını alıp en az 1 sene kendime sınır çiziyorum.
Satın almada benim gibi yoldan çıkanlar, özellikle siz okuyun. Ama inşallah siz de olması gerekeni düşünürsünüz. :)
Sevgiler, iyi okumalar...
90 syf.
7/10 puan verdi
Bazı kitaplar vardır onlar için neden okunmasın denir.
Bu kitap işte öyle bir kitap;
etkileyici bir hikaye, sade bir anlatım,
anlaşılır bir üslup, zihin açan bir bakış açısı,
fazla zaman almayan bir kalınlık...
biz nedense kitapları bazen sonucunu merak ettiğimiz
bir film gibi algılarız... onun için baştan uyarırız,
incelemelerimizin başına
Bir zarf ile başlıyor yolculuğumuz. Zarfın içinden Joseph Conrad ın çimento kalıntılarıyla kaplı Gölge Hattı (Türkçeye Üç deniz öyküsü adıyla çevrilmiş) kitabının eski baskısı çıkıyor, ve anlatıcımız bu kitabı Bluma Lennon a gönderen Brauer un izini sürüyor. Brauer a tabiri caizse kitap manyağı dersek haksızlık etmiş olmayız. Öyle ki evinde hiç boş duvarı yok. Banyoda bile duş kabini hariç her yerdeler, onlara zarar gelmesin diye soğuk suyla yıkanıyor. Garajında kitaplara yer açmak için arabasını satıyor. Ev ulusal kütüphane mübarek muhteşem bir şey hayran kaldım. Yirmi bin kitabı korumak kolay olmadığı için taşınmak zorunda kalan Brauer un Bluma Lennon a gönderdiği kitabın çimento kaplı olmasının sebebi kitapta. Kitaplara tutkuyla aşık olan herkes okumalı...
Normalde okıuyacağım kitapları uzun uzun inceler, kafama uymayan kitaplara para vermeye yanaşmam. Aldığım kitapları da eninde sonunda okuyacağımı bilirim. (Evet, Ulysess'i de okuyacağım bir gün:) Ama arada sırada boşvermek, kendisini rastlantıya bırakmak istiyor insan, ne olacaksa olsun diyor. Abarttığımın farkındayım, ama dünkü "Kağıt Ev Daha Fazla Okunmalı" olayından sonra ekledim ve nedense bugün okudum kitabı. İyi de oldu sanırım. Nispeten bilinmeyen bir Latin Amerikalı yazar (Arjantin doğumlu olup Uruguayda yaşıyor kendileri) olan Carlos Maria Dominguez'in kısa bir romanı (Novellaya bu karşılık geliyor heralde Türkçede), Türkçeye çevrilen tek eseri hatta. Kitabın ana teması kitaplar. Joseph Conrad'ın bir kitabının yolculuğu üzerinden; kitaplarla ve kitap bağımlılığıyla ilgili bazı tespitler yapıyor yazar. Güney Amerika edebiyatına özgü sıcak anlatım tarzı ve abartılı unsurlar da göze çarpıyor kitapta. Böyle olunca da hoşuna gidiyor insanın. Küçücük kitapta hem,İngilitere, Arjantin, Uruguay arasında gezip, hem de farklı kitaplar tanıyorsunuz. Zaten şu ana kadar bu kıtadan çıkan romanlara kötü diyen birine rastlamadım ben hiç. Belki de bu, Endülüsler zamanından kalan bir mirastır Güney Amerikalı yazarlara. Daha fazla konudan uzaklaşmadan hoş bir kitap olduğunu ve beğendiğimi de söyleyeyim genel olarak. Peki Kağıt Ev gerçekten daha fazla okunmalı mı? 1000kitap isimli bir sitenin her şeyi kitap olan okurları için kesinlikle evet. Portakal Çiçeği'nin görüşlerine ben de katılıyorum. Kitapları seven insanlar bir- iki saatini verebilir bu esere. Teşekkürler.
“Kitaplar benim evim.”
1955 doğumlu Arjantinli yazar Domínguez’in 2002 de yayımlanan novellası Kağıt Ev:dramatik ve kitapseverleri derinden etkileyen konusu,sade anlatımı ve zihin açan bakış açısıyla beni ziyadesiyle tatmin etti.
Şüphesiz kitapseverler olarak; Kitapların,hayata dair bir fikir olmak yerine,düzenli bir rafın parçası haline gelerek,tozlarını yutan süpürgeden,dekor amaçlı kullanılan,uyuyan bir obje olmasından,en popüler olanlarının sosyal medyada kahve yanına atıştırmalık olarak tüketilmesinden,ara sıra başvurulmaktan başka birşey bilmeyen kağıt müsveddeleri sanılmasından-utanç duyarak kınadık hep beraber.
Ve “inşa edilen bir kütüphane,yaratılan bir hayat demektir;yığılmış kitaplar toplamı değildir.” Diyor yazar ne haklı.
Çoğu kitapta hissettiğimin,betimlenişiydi Kağıt Ev;
“İçlerinde gün,ay,yıl yazan sayısız kitap gördüm gizli bir takvimi oluşturur herbiri.”
“Kitaplar insanların kaderini değiştirebilir.”
“Kitaplar benim evim.”
—Ve ben okuduğum her kitapta dinmez bir açlıkla daha çok susarım,her yeni kitap başka kitaplara açar hayal dünyamın penceresini, zengin fikir dünyamın tuğlasıdır okuduğum kitaplar devasa bir beyin misali.
Kağıt Evi okurken bir dostla söyleşir gibiydim.Sanki cümleler yerine eller çıkıyordu içlerinden,ve beni bileklerimden tutup bir sayfa daha çevir,bikaç cümle daha derken,kitabı bırakmama engel oluyordu.
Okumanının tadına varabilen mutlu azınlığa:
Sevgi ve Muhabbetle...
Gerçek okuyucu musunuz, koleksiyoner mi?
Bir adam düşünün kitap raflarına Shakespeare’nin eserlerinin yanına Marlow’un kitaplarını koyamıyor. Kavga edip bozuşan yazarları aynı rafa koymayı saygısızlık olarak niteliyor. 20.000 kitabı evin bir odasına sığmadığı için banyoya koyuyor ve yaz kış kitapları zarar görmemesi için soğuk suyla duş alıyor.
Burdan sonrası psikoloji bozacak derecede olsada garajda yer açmak için arabasını satıyor ve garajını da kütüphane yapıyor.
Kitabın başı Akademisyen bir kadının hevesle aldığı şiir kitabını okurken yolda ölmesiyle başlıyor. Öldükten sonra kadına postayla çimento bulaşmış eski bir kitap geliyor ve bunun gizemini araştırmak ölen kadının arkadaşına düşüyor.
Olaylar silsilesi içinde gidip gelindikten sonra her şeyin dozunda olması gerektiğini anlıyor insan ve kendini sorguluyor aynı zamanda. Hepimiz kitaplığımızda okumadığımız kitap varken sırf indirimde diye onlarca kitabı alıp kitaplığımıza koyuyoruz, onlara sıra gelmeden yine alıyoruz, yine alıyoruz...
Kitapseverlikte nerede durmamız gerektiğini sorgulatan ince ama çok dolu bir kitap benim için, başyapıt denmese de her kitapseverin başını kaldırıp kitaplığına bakacağından eminim.
Kitabı Carlos’un bibliyofilliğinin kaçınılmaz sonu ile kapatacaksınız. :(
Yazar’ın kitabın başındaki “Kitaplar tehlikelidir” alıntısını kitabın sonunda oturtmuş olacaksınız.