Kağıt Gemiler
Ayşegül ÇelikSözler ve Alıntılar
Güzel olan her şeye masal deyip geçmeyi aklın ölçüsü saymasın insanlar..
Sayfa 92Kitabı okudu
"Dişimi sıkıp adamakıllı uyanmalıydım. Fakat gözlerimi her açışımda sadece ve illa ki çölü görüyordum. Çünkü o zamanlar nasıl hayal kurulacağını bilmiyordum."
Sayfa 39 - Can Yayınları, 1. Baskı, "Toprağın Öyküsü" öyküsünden.
"Nihayet bir akşam vakti, eline bir kalem aldı ve dağılıp kaybolmamaları için kelimeleri kağıda dikmeye koyuldu. Geçecek uzun zamanı da hesaplamış, sayfanın arasına bir reyhan yaprağı koymuştu. Bu ıtırlı koku, kelimeleri afsunlayıp uyutacak, günü gelip bir başka kadının parmaklan değdiğinde sessizce uyanacaktı hikaye."
Sayfa 30 - Can Yayınları, 1. Baskı, "Kelimeler Masalı" öyküsünden.
"Gelin köyden çıkarken arkasından taş atarlar. Geri dönmeye kalkmasın, gittiği yerdeki hayatını sahiplensin, diye ... Oysa biz sadece bakıyorduk. Arka koltuğa, kaynanasıyla görümcesinin arasına oturmuştu. Başındaki gelin tacı çok durmaz, diye düşündüm..."
Sayfa 15 - Can Yayınları, 1. Baskı, "Afsun" öyküsünden.
"Çölün kıyısındaki şehir, evler, yollar, otel inşaatı yoktu. Fakat korkak, şaşkın bir kalem vardı, bilhassa geceleri avucuma girip oturuyor, sıkı sıkı ellerime tutunuyordu. Çünkü, ortadan kaybolmadan çok önce, biz küçükken yani, okuyup yazmayı öğretmişti bize annem, gizlice.
Annem ... Kendinde asi olanı herkesten saklamak zorunda kalan kadın ..."
Sayfa 15 - Can Yayınları, 1. Baskı, "Afsun" öyküsünden.