Kitap en sonunda beni çok şaşırttı. Yazmaya başladığım bir eserimin başlangıç noktası, bu kitabın sonuna eklenmiş. Soluk soluğa son 3 sayfayı okudum belki 5 belki 7-8 defa. Yine de okuyacağım. Gelelim kitaba…
Bir otobüse binmişsiniz, yanınızda dünya sancılarını taşıyan bir eser diyar diyar geziyorsunuz. Ben bu acıyı tanıyorum, ülkemin çorak topraklarında yetişir. Ben bu acıya şahit oldum bir cenaze alanında. Bu acı politik eserdir bu acı da arta kalanlardır. Otobüs devam ediyor. Sarkıların acılarına dalıyorsunuz, ardından sanat eserlerinin acılarına, sonra resimler, tiyatrolar filmler derken sizi baya bir bilgilendiriyor yolculuğunuz… yaşadığımız dönemin hatta 100 yıl öncesi ve 100 yıl sonrası acılarına değiniyor. Bazı unuttuğumuz acılara değiniyor… anlatılacak çok şeyi susuyor kitap. Hatta bazı yerde susmanın bile acı olduğunu anlatıyor.
İclal Aydın’ın okuduğum ilk kitabı ve beni böyle etkilemesi çok hoşuma gitti. Kitapta geçen filmler, kitaplar, eserleri not aldım. Zaman zaman okuyup, inceleyip, izleyeceğim. Kitap sanki acımızla konuşmuş…. ( daha sonra incelemeye eklemeler yapacağım)