“Ömür dediğin çok uzun bir zaman gibi görünüyor. Oysa bir ağacın gölgesinde oturmak gibi bir anlık.. Geçmişi düşününce zamanın ne kadar hızlı geçtiğini fark ediyorsun.”
Geçen hafta dükkândayken dışarıdan kız kardeşimin çığlıklarını duydum. Bütün sokak onun sesiyle yankılanıyordu. Çıldırmış gibiydi. Yüzü bembeyazdı. Koştu ve boynuma sarıldı.
Tek bir kelime etti:
"Anne..."
Sesi kısılmış gibiydi. Yüzüne, gözlerinin içine baktım. İşte o an kalbimin orta yerine bir hançer saplanır gibi oldu. Bir yaprak daha kopmuştu dalından. Annem ölmüştü.
Evet, sevgili dostum! Şimdi hem anasız hem de babasızdım...