Hoca bir gün eve pür neşe dönmüş. Karısı bu halinin sebebini sormuş. Hoca da, ‘Eşeğimi kaybettim’ diye yanıtlamış. Karısı da ‘ Buna mı seviniyorsun yani?’ deyince Hoca, ‘ Tabi ki,’ diye karşılık vermiş, ‘ İyi ki kaybolurken üzerinde değildim, yoksa ben de onunla birlikte kaybolacaktım!…’ Fıkra anlatmanın sırası değil, biliyorum. Ama hikâyen bana bunu hatırlattı. Siz eşek kaybolduğu için kaybolmuşsunuz. Şimdi de ölüme mahkûm edilmek istiyorsun, çünkü bunu sana eşek öğretmiş!