Henüz cezveye girmemiş ve de pişmemişti ki, iki Arap tarafından gizlice İstanbul’a getirildi. Ve kahvenin ilginç öyküsü böyle başladı. Önce yasaklandı, hatta cezalandırıldı içenler; ama yeraltına indi, illegal tüttü bu kez cezveler. Bir ara “Kahve içen erkeğin karısı boş düşe!” diye fetvalar bile verildi. Bakıldı ki bu tiryakiliğin önüne geçilemiyor, yasallaştırıldı saray ve şeriat erkanınca; böylece özgürlüğe kavuştu tiryakiler. Sonra ver elini Avrupa... Önce Viyana’da içilmeye başlandı, Osmanlılar’la tutuşulan bir cenk sonrası. Ardından bir Osmanlı elçisi, yanında götürdüğü kahve çuvallarını “kursağında kahveyle ölenlerin cennete gideceğini” söyleyerek pazarladı Fransızlar’a. Böylece “Türk Şarabı” olarak içilmeye başlandı Paris’te. İngilizler önceleri pek anlamadılar ne olduğunu; her derde deva diye eczanelerde sattılar bir süre. Taha Toros’un kaleme aldığı bu küçük ama sevimli kitap, Osmanlı’da “yasak”, Paris’te “moda”, Londra’da “ilaç” olan kahvenin ve tiryakiliğin ilginç öyküsünü anlatıyor.
