Sevdiklerinizi kaybetmekten korkar mısınız? Bu da soru mu, tabii ki diyeceksiniz. Belki aramızda kaybedenler de vardır... Şu ara ben de bu hisleri tekrar tekrar yaşar oldum. Sanki bir korku bitiyor bir yenisi başlıyor şu ara çevremde..
#kitapkonusu
Gelelim kitaba; benim tam da duygu yoğunluğu yaşadığım zamanda denk geldi.
İki genç ölmek üzere, hastane odasındalar. Biri Alar, öteki Bartın. İkisi de 17 yaşında, hayatlarının baharındalar ama kanser illeti, ikisini ortak bir noktada birleştirmiş.
Zamanla aralarında duygusal bağ kuran bu iki genç; her şeye inat, sıcacık duygularla birbirlerini ölüme karşı yüreklendiriyorlar. Ölüme giderken bir yandan ölümsüz bir sevgi ve bağla sımsıcak, çocuk masumiyetinde anlar yaşıyorlar.
#kitapyorumu
Başta dediğim gibi şu ara ben de böyle içime düşen kurtla mücadele veriyorum. O yüzden belki başkasına yalın ya da çok kısa gelen şu kitap, ben de derin hisler uyandırdı. An an ölüme yaklaşan iki insanın o duygu yoğunluğunu yaşadım, hüzünlendim. Yaşadığımız her saatin kıymetini bilerek günlerimizi geçirmeliyiz, sevdiklerimizle daha fazla anı biriktirmeliyiz. Bazen sonsuz gibi gelen zaman bir anda pat diye bitebilir. Keşkelere bırakmayalım hiçbir şeyi.
#kitapalıntıları
"Yaşamlarının sonsuz olduğunu düşünenler çok kötüdür Alar!. Dünyadaki zevkleri hiç bitmeyecek gibi sefa sürerler. İyi hissetmek için ezerler. Mükemmel olmak için eleştirirler."
"En güzel yaşımsın Alar"
"... sevgi dünyayı kurtarır. Sevgi eb eğitilmez insanı, bile eğitir. Tabii eğer gerçekten insansa..