Merhaba, birkaç yıl evvel bu kitaba çalıştığım kurumda rastlamıştım. Arkasını ve belki içinden birkaç sayfasını okuyup ‘’Sıradan bir roman gibi duruyor. Bana ne katacak…’’ gibi düşüncelere kapılıp okumamıştım. Bu ay arkadaşımla muhabbet ettiğimizde bu kitaptan hoşlanmadığımı söyledim ve çok şaşırdı. ‘’Ben okuduğumda aklımdan hep sen ve falanca geçtiniz. Okumuş ve sevmişsinizdir diye düşündüm. ‘’ deyince, tamam denk gelirse yine bir gün okurum dedim ve okumadığım çok kitabım olduğundan, şimdilik almayı düşünmüyordum. Derken arkadaşlar arası minik bir yarışma sonucu bu kitabı kazandım. Öyle sevindim ki. Çünkü arkadaşımla konuştuktan sonra içimde ‘acaba’lar vardı. Ve kitabım elime ulaşır ulaşmaz elimdeki kitabımı bitirip okumaya başladım. Çabucak bitebilecek bir kitap. Ve gelelim hissettiklerime…
Evet bir roman. Ama klasik bir roman değilmiş. İçindeki duygular… o tarikat ,tasavvuf anlayışı… Leyla’dan Mevla’ya gidiş mevzuunun güzelce işlenişi… Ve aslında bu kitap sanki okuyanı davet ediyor gibi. ‘’İçine bak kardeşim. Kendine bir bak. Hadi dön sende’’ sanki böyle diyordu… Orta okulun son sınıfından itibaren tüm yaşlara hitap edebileceğini düşünüyorum.
Ve bazı duygularım da öyle yoğun ki bu kitapla alakalı onları şimdi burada paylaşmak istemiyorum ama o yemekhane ,o avlu , küçük havuz … İçimde nelere seslendi ah… Velhasıl ı kelam okunmasını tavsiye ediyorum. Hayırla kalın
