"Kalbin ve Tenin Bütün İstekleri" Selim İleri'nin saklı şiir heybesinden çıkıp, konuvermiş Onur Caymaz'ın gömlek cebine, tam da yüreğinin üstüne... Onun iç-gözlerinin önüne. Sonra, Turgut Uyar'ın aşikar öykü heybesinden "açıp sonsuz bir cami, bir uzak iskeleye..."dizesini çıkarıp oradan bakmış hayata bütün gözleriyle. Ve okurlarının zekasına duyduğu saygı yüzünden yazamadığı şu Turgut'a fısıltıyla tamamlamış kitabını: "Zamansız gelme elim kolum dağınıksa sarılamam." Öyküyü kuramlardan sağan biri olmadı hiç Onur Caymaz, onu hep hayattan devşirdi. Biliyordu çünkü hayatın ağlamaya duran solgun dudaklar kadar yalın ve yalın olanın gökten yere ağan şimşekler kadar tutulamaz, kuşatılamaz oluşunu. "Kalbin ve Tenin Bütün İstekleri"ndeki öykülerini de böylesine bir yalınlık üstüne kurmuş, ikiz isteklerin yakınlık ve uzaklığın kendi hayat türkümüze yepyeni bir ses katalım diye...
