Kalp Gidince
Margaret AtwoodOldest Kalp Gidince Reviews
You can find Oldest Kalp Gidince quotes, oldest Kalp Gidince book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
7.1Out of 10
Kalp Gidince
Damızlık Kızın Öyküsünden sonra baya merak sardım Atwooda. Çok fazla kitabını bulamadım. Denk geldiğim ilk kitabını aldım hemen. Bu kitap damızlık kızın öyküsü gibi bağlıyor kendine. Bitirmeden elinden bırakamıyorsun. Tarz biraz farklı geldi bana. Belki saçma gelebilir ama murat menteşe benzettim biraz. Böyle hafiften bi absürdlük var. Antika Titanici anımsattı. Biraz komik, biraz korkunç ve tabi ki yine bir distopya. Ama değişik bir distopya yani aslında tam bir distopya da denemez. Damızlık Kızın Öyküsünde olduğu gibi sinirleri gerilmiyor insanın. Hatta biraz eğlenceli bile denebilir. Neyse spoiler vermiyim. Sonuç olarak sürükleyici bir kitap. Metrodan çıkıp yürürken bile okuduysam demek ki baya sürükleyici:)
Konusu itibariyla kolektivizmi mi anlatıyor desem değil gibi. Yaşanan ekonomik çöküşten kurtulabilme umuduyla önlerine çıkan fırsatı değerlenmek isteyen insanları biraraya toplayarak onlara para, huzur, iş sağlayacak olan otoritenin yaşamlarına kısıt, bazı insani isteklerine yasak koyması, yasak olanı cazip hale getiriyor doğal olarak.
Stan ve Charmaine'in bağlı oldukları otoritenin istekleri doğrultusunda hareket etmek zorunda kalmalari ve bunun sonucu olarak Charmaine'in Stan'i bile bile ölüme göndermek zorunda kaldıği bölümler etkileyiciydi.
Hoşuma gitmeyen argo kelimelerin çokca kullanılmış olmasıydı.
Positron Projesi'nde otoritenin istegi uzerine Amerika'nın 1950'li yıllarındaki gibi yaşam sürdürülürken sadece o dönemin sanatçılarından şarkılar dinlenilmesine izin veriliyor, bunlardan biri olan Doris Day, yanılmıyorsam Margaret Atwood'un genclik dönemine denk gelen bir şarkıcı, oyuncu ve Atwood'un kendisi gibi bir aktivist.
Sonuç olarak böyle bir projede yer almak ister miydim hayır. Özgürlüklerimin kısıtlandığı, amaçlarının ne olduğunu bilmediğim insanların boyunduruğu altına girmeyi hic istemezdim. Ama gerçek hayatta, şimdi şu anda ne yaşıyoruz onu da bir sorgulamak lazım.
Stan, sıradan bir insan. Ekonomik krizin vurduğu ABD’de bir arabanın içinde karısı Chairmaine ile birlikte yaşamaya çalışıyor. Krizden önce işi gücü, evi hayatı var. Kriz bir anda her şeyi altüst ediyor. Sonra karşılarına bir proje çıkıyor. Adı ‘Pozitron Projesi’. Sloganları ‘Bugün yatın, yarın için zaman kazanın’. Proje bir ayınızı hapishanede çalışmakla geçirmeniz, bir ayınızı da evinizde normal yaşamınızda geçirmenizi hedefliyor. Krizde ucuz işgücüne hapishaneler sayesinde kurtuluş umudu doğuyor. Ancak kitapta konu gittikçe dağılıyor...Chairmaine’nin bastırılmış cinselliği, Stan’in platonik aşkı ve kurduğu tehlikeli cinsel fanteziler...
Sadece Amerika'da değil, dünyada tüm hapishaneler hep tartışılıyor, çünkü mahkûmların masrafları her devletin üzerinde yük. Ama herkes biliyor ki, mahkumlar birçok dünya markaları için ucuz işçi olarak çalıştırılıyor . Aralarında Adidas, Ralph Lauren, Tommy Hilfiger, Nike, Gucci, Armani ve nice markalar var. Kendi ülkemizde bili mahkumlar ucuz işçi olarak ''kullanılıyor.'' Haberi okuyunuz: hurriyet.com.tr/kitap-sanat/her...
Bu şekilde Kapitalizm yeni ''hapishane köleleri'' doğurmuş oldu ve devletler bunu destekliyor.
Yani kitap cinsel fantezilerden çok ''Pozitron Projesi'' üzerinde dursaydı ve bu söz ettiğim konulara gönderme yapsaydı çok daha başarılı olurdu. Ayrıca kitap o kadar kötü tercüme edilmiş ki, gerçekten bazı yerlerde ağzım açık kaldı. Türkçede kullanılan ağır küfürler havada uçuşuyor desem yeridir. Benden 7/10
Margaret Atwood ile yıllar önce ( Afa Yayınları döneminde) Kedi Gözü, Damızlık Kızın Öyküsü, Ademden Önceki Yaşam kitapları ile tanıştım.Geçen yıl da Kör Suikastçı kitabını okudum.Kalp Gidince 5. Margaret Atwood kitabım.Az çok Margaret Atwood dünyasını tanıyorum.
Hatta her ay bir Margaret Atwood kitabı okumaya devam ediyorum.
Kitap ana karakterlerinin yaşadığı gibi, her an her yerde ekonomik kriz yaşayıp sokakta bulabiliriz kendimizi.Bu açıdan gerçekçi buldum kitabı, bu gerçekliğin içine distopik bir toplum inşa edilmesi ilginçti.Positron Projesi’ni daha iyi bir dünya vaadi ile insanın kişiliğini yok eden, baskılayan, otoritesi ile boğup robotlaştıran, karanlık yönlerinin ortaya çıkmasına yol açan tarikatlara benzettim.
İnsan ruhunun karmaşıklığını, Charmanie ve Stan üzerinden bir kez daha gördüm.Baskıların, yasakların sado-mazoşist cinselliği ortaya çıkarması ( belki de hep vardı) önemli bir ayrıntıydı benim için.
Çok sevdiğim bir Margaret Atwood kitabı olduğunu söyleyemesem de çok sürükleyici olduğunu söyleyebilirim.
Damızlık kızın öyküsü kitabının yazarı. Yine bir distopik roman. Ekonomik kriz nedeniyle arabada yaşamak zorunda kalan Stan ve Charmain'in modern bir cezaevi olan Pozitrona girmesiyle olaylar başlıyor. Burada amaç bir ay cezaevinde,bir ay da dışarıda kalması planlanıyor. Onlar cezaevindeyken alternatifleri disarida luks evde yasiyor ve bu durum aylik döngüler halinde devam ediyor. Amaç ekonomik krizi kâra cevirerek bir evle dört kişinin istihdamını sağlamak. Taki Stan buzdolabının altında mor rujla yazılmış, oldukca cezbedici bir not bulana kadar..
.
.
Bu tür kitapları sevenler icin oldukca başarılı diyebilirim. Yani okuması zevkli hizla okunuyor. Yer yer bitse de gitsek dedigim anlar oldu tabi ama yine de türünün iyi sayilabilecek bir örneği.