Kadim çağlarda ruhlar çok daha özgürdü. İtilmiş, ötelenmiş, örselenmiş, yalnızlıklar yoktu.
Yaşamlar yalın, dürüst ve sıradandı. Sadece Kamlar bozardı bu sırdan düzeni.
Onların ruhlarının görevi vardı çünkü.
Onlar bu görev için ruhlarını eğitir, gözlerine perde çeker, ötelere götürürdü o ruhlarını.
İki Dünyayı birlikte yaşardı Kamlar.
Ata ruhlarıyla bağlantılı olan bu özel insanlar doğuştan getirdikleri özellikleri ile diğerlerine yol gösterir, arıtır, aydınlatırlardı. O çağlarda yaşadı Kam Katun.
Ulu Kam soyunun dokuzuncu göbekten türemiş, iyilik ile kötüyü birlikte taşıyan, güzelliği dillere dolanmış, görenin yüzüne hayran olduğu Öksüz kız Kıyga.
İşte bu Hikaye o öksüz kızın hayatıdır.
(Tanıtım Bülteninden)
