“Hamra iyi bir terziydi. Acı verenin, hak yiyenin, can alanın ne kadar söküğü varsa ruhunda, her birini elleriyle dikti. Ağızlarından, burun deliklerinden kapadı onları dikişle,” diye fısıldadım. A7 en önden, bir cesaretle, cansız bedenini sallandırdıkları ipten sahibini kurtarmaya gitti.
Ben A8.
Senelerimizi geçirdiğim odaya bakıp Hamra’yı ne kadar özlediğimi düşündüm.