Yüreğimde acı bir his bıraktı bu eser...
Acının, aşkın, yaşarken ölmenin ne demek olduğunu günlük hayatta kullandığımız dil ile yazan yazarın, cümleleri düşündürücü...
İlk kez intihar kelimesi; eserde sıkça geçse de beni rahatsız etmedi. Küçük deneme yazılarda ki cümleler kelimenin ne demek olduğunu unutturup, nedenine yönlendirdi. Elbette intiharı haklı gösterecek hiç bir olayı kabul etmiyorum ama eserin yazım dili o kadar acı dolu ki...toplumsal kabul görmeyişin, dışlanmanın, sokak çocuğu yaftasını onların dünyasına bakmanın ve değer görmedikleri için yaşadıkları çelişkileri, kendilerini güçlü zannetmeleri ve aslında ne kadar kırılgan ve hassas ruhlu olduklarını, içlerindeki çocuğun bu dünya için fazla olduğunu erken yaşta kaybolmaları beni fazlasıyla üzdü....
Yazar, eserini intihar üzerine kurmuş, okurken rahatsız olmadım ama her yaş gurubu okumalı mı karar veremedim...
