Kapı Bekçisi
Terry EagletonKapı Bekçisi Posts
You can find Kapı Bekçisi books, Kapı Bekçisi quotes and quotes, Kapı Bekçisi authors, Kapı Bekçisi reviews and reviews on 1000Kitap.
Sonra, devrimci bir kararla, Vatikan komünyonda ekmeğin yanında şarap da kullanılabileceğini bildirdi. Böylesine düşsel bir özel izin, gündeme büyük zorluklar getiriyordu. İlk şaraplı ayinini yapan Westminster Katedrali'ndeki yaşlıca bir rahip, bu sıvıyı grotesk biçimde fazlaca kullanarak, birkaç büyük kadehi bununla doldurdu. Fakat o sabah cemaat fazla kalabalık değildi ve gelenler fazla tanışık olmadıkları bu yabancı sıvıdan küçük birer yudum aldığı için, komünyondan sonra rahibin önünde altı kadeh dolusu kutsanmış şarap kalmıştı. Bu şaraplar artık İsa'nın kanına dönüştüğü için, rahip bunları lavaboya dökemez ya da içkili bir eğlence için de saklayamazdı. Bunun yerine büyük bir görev bilinciyle kalan şarabı koca yudumlarla kadeh kadeh içti ve dik durmak için sunağa dayanmak zorunda kaldı. Törenden sonra sunakta görevli birkaç kişi onu ayine hazırlık odasına taşıdı ve rahip ayılana kadar burada uyudu.
Sayfa 28 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu
Kendi ayinlerini düzenleyen Katolikler, komünyon için ucuz dilimlenmiş ekmek kullanıyorlardı ve bu, yoksul insanlarla dayanışma içinde olduklarını gösteren bir davranıştı. Daha üst tabakanın ayinlerinde, kepekli ve tahıllı ekmekler ya da lezzetli ay çörekleri kullanılabiliyordu. İştahına düşkün ve ayinlere katılmaya meraklı bazı Genç Türkler, komünyon için hamburger ve kola kullanılmasını istiyorlardı, fakat onların bu isteklerine karşı çıkılıyordu. Bu karşı çıkışın nedeni ise bu yiyeceklerin geleneklere uymaması değil, sadece yiyecek ve içecekten sayılmamasıydı.
Sayfa 28 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu
Tek istedikleri kutsal bağışlanma idi, fakat buna hiç gerek duymayan bir dünyada yaşıyorlardı. Hükümetleri o sırada Vietnamlıları kesip biçmekle meşguldü. Herkes kendi bedeninde mutlu görünüyordu, belki Vietnamlılar dışında.
Sayfa 25 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu
Bu Kermel rahibeleri, tarih her an ortadan kaybolabilirmiş gibi yaşıyorlardı ve bu çok basit bir gerçektir. (...) Dünyanın içinde yer alıp ona ait olmamak, varoluşlarına ironik bir unsur katıyordu, fakat bir ironi ile uğraşırken, başka bir ironiden uzak durmak zorundaydılar. Politik eylemler ya da hayır işleriyle dünyayı daha yaşanılır bir yer haline getirmekle ilgilenmiyorlardı, çünkü böyle bir tutum, onları tamamen vazgeçtikleri dünyaya yeniden bağlardı. Onların işi bunun yerine, son derece teatral bir biçimde sonunda hiçbir şeyin önemi olmadığını göstererek, bu dünyanın yıkılışını izlemek ve kendi yaşamlarında tarihin ölümünü tasarlamaktı. Onların işi yalnızca, insanlığın yaşadığı güçlüklere acımak ve hiç durmadan onlar için aracılık etmekti. İnsanlığın durumunun ne kadar kötü olduğu ve aksaklıkları onarmanın ne kadar uzun bir zaman alacağı gerçeğini, ağrı kesici gücü olan hiçbir sosyal umut esintisi, gelişim ve ilerleme öngören hiçbir ideoloji değiştiremezdi.
Sayfa 23 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu
Soykırım tutanakları üzerinde genellikle hemfikir olunmaz. Fakat 1970 yılında, tarihin en kanlı dönemi olan yirminci yüzyılda, insanların neden olduğu ölümlerin 100 milyonu bulduğu saptandı. Bu tarihten otuz yıl sonra, bu rakama sayısız katliam daha eklendi. İnsanlığın öyküsü, sonu gelmez bir çentik ve oyuk uğultusundan oluşuyor ve dünyanın her yerinde tarih bunu kanıtlamaktadır. Çok az anlatı bunun kadar inanılmaz olabilir. Evrenin oluşumunun ilk dönemlerinde, ilgi çekebilecek neredeyse hiçbir şey olmaz ve karakterler yalnızca çok genel çizilmiş tiplerdir. Sonra, sanki okurun dağılmaya başlayan dikkatini toplamak amacıyla, yazar gerçekçiliğin son kırıntılarını hiç sakınmadan rüzgâra savurur ve öyküsünü son damlasına kadar sansasyonlara bular. Cüceyi andıran Korsikalı bir onbaşı yeryüzünün koca bir dilimini ele geçirirken, Georgialı çılgın bir köylü kendi vatandaşlarından milyonları kesip biçer. Saçmalık derecesine varan bir fantezi içinde, dünyanın en zengin üç adamının ortak servetleri, dünyadaki en yoksul 600 milyon kişinin malvarlığına eşittir. Öyküye, iç karartıcı duygusal bir hareket kazandırdığımızda, dünyanın en yoksul ülkelerinde saatte 200 bebeğin yaşamını yitirdiğini görebiliriz. Bu fabl yalpalanarak daha sonraki aşamalarına ilerlediğinde, anlatısal birliğin son kırıntıları da, savaşların, açlıkların, diktatörlüklerin ve devrimlerin içinde parçalanıp yok olur ve yan kurgular havada öylece asılı kalır, aynı olaylar mantıksızca yinelenip durur, karakterler durmadan geri dönüştürülür ve verimli olabilecek kurgular dikkatsizce yok edilir. Kimse, bunların tek bir sözcüğüne bir an bile inanmaz.
Sayfa 20 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu
Gerçek anlamda kaçmak, dışarı çıkmayı gerektirir, içerde kalmayı değil.
Sayfa 17 - I, Yaşam Boyu TutsaklarKitabı okudu