Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
3
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Kapitalizm ve Tarım
Muzaffer İlhan Erdost
Bu eşitsizlik, köy topluluğu içersindeki sınıfsal farklılaşmanın, bir başka deyişle, bazı köylülerin zenginleşmesinin ve bazı köylülerin yoksullaşmasının da nedeni olur.
Sayfa 33Kitabı okudu
Üretim ilişkisi değiştiği zaman, mülkiyet ilişkisi ve bölüşüm ilişkisi de değişir.
Tefeci ve ticaret sermayesi, kar ve faiz biçiminde para doğurdukları için sermayedirler; sahipleri açısından bu sermayeler, hiç bir değer yaratmazlar; yani sahipleri, para servetlerini, değer yaratmaya, üretime yatırmışlardır.
Bir ülkenin gelişme düzeyi, o ülkenin toplam toplumsal sermayesinin ortalama bileşimine uygun düşer.
Maddi değerlerin üretimi için toprak, makina, alet, hammadde gibi üretim araçları gereklidir. Üretim araçları, insan emeği olmadan, kendiliklerinden ya da kendi başlarına değer yaratmaya girmezler. Buna karşılık insan emeği de, kendi başına maddi değer yaratmaz. Emeğin üretken anlamda harcanabilmesi için maddi koşulların bulunması, yani üretim araçları gereklidir.
Ortaçağın loncaya bağlı zanaatçısı da meta üretiyordu; hatta kalfa ve çırak çalıştırarak yabancı emek de sömürüyordu. Ama burada zanaatçı, lonca kurallarına bağlı olarak usta olduğu için ve ancak usta olduğu zaman, üretim aracı sahibi olabilirdi. Ustanın, yani üretim araçları sahibinin kendisi de bir emekçiydi ya da emekçi olduğu için üretim aracı sahibi olabiliyordu.
Tefecilik, ürerim araçlarının dağınık olduğu yerlerde, para serveti bir araya toplar. Üretim tarzını değiştirmez, ama onun üzerine kene gibi yapışır ve mahveder.
Emek ne kadar üretkense, onun ürününün her tam parçası da o kadar ucuzdur.
Küçük üretici köylü, piyasa için ürettiği zaman, tüccar ve tefeci sermayesinin “artığa” doğrudan elkoymasının nesnel koşulları da doğmuş olur. Küçük üretici köylü, toplam hasılanın büyük veya küçük bit bölümünü, arızi değil, sürekli ve sistematik olarak piyasa için ürettiği, yani doğal ekonomiden meta ekonomisine geçildiği zaman ticaret ve tefeci sermayesi de sürekli ve sistemli olarak doğrudan üreticinin artı emeğini ye da bir kısmını bölüşmüş olacaktır.
Emekçinin üretim araçları ile olan ilişkisi üretim biçimini; ve gene emekçinin, üretim araçları sahibi ile olan ilişkisi üretim ilişkisini belirler.