Uzun bir aradan sonra okuduğum ilk kitap, Ahmet Ümit'in kalemini seviyorum özellikle cinayet romanlarındaki zekilik, heyecan, sürükleyicilik gerçekten mükemmel.
Diğer kitaplardan sonra Kar Kokusu da oldukça ilgi çekiciydi, özellikle de 1980'de yaşanan darbe ve darbeden sonra komünistlerin yaşadıklarını anlatan üzücü hikâyeler yer yer ağlamama neden oldu. Kitapta en çok üzüldüğüm kişi ise Kerem'di, yaşadığı acıların yanı sıra, suçlu ilan edilmesi kimsenin ona inanmaması söylediklerinin yalan veya paranoyak düşünceler olduğu sanılması ve son olarak da aslında söylediklerinin gerçek çıkması... Hikâye en kötüsü de Kerem'e inanmadıkları için Kerem'in yaşadığı sıkıntılar ve henüz 2 yaşındaki oğlunun ölmesi, ailesinin dağılmasıydı... Kitabı bitirirken hissettiğim hüzün ve ağlama duygusu Kerem her aklıma geldiğinde bende baki kalacak.
