“Yaşam hastaydı artık; daha doğrusu hasta ve dayanılmaz bir şey olmuştu. Ben evrende yaralı bir varlıktım. Yaşam acılı bir yorgunluk durumuna gelince, ölüm sonsuz uykunun sükununa götürmeye hazırdı.”
Oldum olası kimse tam anlamadı beni
O yüzden yurdum gurbet, dünyam gurbet
Hangi istasyona koşsam kaçırdım treni
Ne kadar "az önce" varsa hepsi de derbent
Unuttum sayısını geçtiğim derbentlerin
Aşk imiş tek kalan bir yangın alacası
Hayal gibi, düş gibidir her güzelin ölümü
Gönlüme takılıp kalır salacası
Göle girsem bir damlacık su