Bir sabah, kedinin boynuna bir ip geçirip..
...onu bir ağacın dalına astım.
Bunu yaparken gözlerimden yaşlar boşandı ve acı bir pişmanlık duydum.
Bu günahı, ruhumun hiçbir şekilde bağışlanma olanağına kavuşamaması için işlemiştim.
Sinirlerimin gerilmesine neden olan da, büzülüp kalmama neden olan da umuttu; işkenceye galip gelen umut, Engizisyon zindanlarında ölümü bekleyen mahkumların kulağına bile kurtuluşu fısıldayan umut.
Hayvanların bencillikten uzak ve özverili sevgileri, insan denen varlığın değersiz dostluğunu ve pamuk ipliğine bağlı sadakatini tecrübe etmiş kişinin kalbine işler.