Bu değerli konsantrasyon anlarını "Bergson teorisi"nden kaptım. 12 saatlik öğretmenlik yükü ve bütün o hazırlık işlerinden sonra yazılı bir şeyleri anlamak kolay değil. Flaubert'in bütün gün doğru kelimeyi arama lüksünü kıskanıyorum.
Bu ahlaki bir soru hakikaten de: Doğru mu yaptım, yanlış mı? Gerçi durup yaptığımız her şeyin ahlaki sonuçlarını düşünecek olsaydık, hiçbir şey yapmazdık.
Her taraf bunlarla doluydu: Modern dünyaya geleli çok olmamış gibi görünen yeni mağara adamları. Sonra benden daha iyi adapte olmuş olabilecekleri kafama dank etti.
Hepimiz birer dolandırıcı değil miyiz ki? Mesela ben. Gördüğünüz üzere, ben yalnız bir içiciyim. Ne kadar içersem, o kadar saklama ihtiyacı hissediyorum. Dürüstlüğümü korumanın tek yolu, alenen içip bedelini ödemek.
Ross Macdonald'ın bu ve diğer romanlarına ve yazarın kendisine eleştiri geitrenlerin, yazarı günümüz macera yazarlarıyla kıyaslamaları, yapılan elestirilerin pişmemiş, olgunlaşmamış eleştiriler olduğunun işaretidir. Popüler edebiyat kültürünün çiğ anlatım tarzlarının, Macdonald'ın bu romanında görülen ağırbaşlı ve sağlam tarzıyla karşılaştırılması, belki de okuyucuların bütünüyle hikaye kurgusu gözetlemeleri ile ilgilidir. Bundan dolayı kitap eleştirisi ve yorumları için de seçici davranmak gerekmektedir.
Altmışlı ve yetmişli yıllarda, eserleri sinemaya uyarlanan; gerilim, macera, dedektiflik romanları yazarının bu eserinde de, hayali karekterler dahi olsalar geçmişte yaşanan olayları inceleme telaşeleri ve kişisel duygular ve anılarla harmanlanan suç hikâyeleri, zevkli bir okuma deneyimidir...
Tavsiye olunur...
İyi okumalar...
Kara ParaRoss Macdonald · Bilgi Kültür Sanat Kitapları · 200915 okunma