Kara Sis, geçmişle geleceği birbirine bağlayan, pek çok hikayeyi bir arada yaşatan, küçük bir koğuşta geçen bir cezaevi hikayesi.
Taşkale’de adli suçluların yattığı C-6 koğuşunda Candan İleri, Sıçan, Asım Abi, Casper, Reco Dayı ve Mesut Hoca olmak üzere altı mahkum vardır ve hepsi de cinayetten yatmaktadır. Koğuşun son müdavimi ise müebbetlik Barana olur. Her birinin ayrı hikayesi, geçmişlerinde ayrı yaşanmışlıkları olan bu insanlar kader birliği yaparlar bu küçücük koğuşta. Herkes birbirinin hikayesini bilir, bir tek son gelen Barana'nın hikayesi sırdır. Barana perişan bir halde getirilir koğuşa ve sistematik bir işkenceye maruz kalır. Bu duruma kendisi hariç herkes isyan eder. O yaşamaktan çoktan vazgeçmiştir. Taa ki Aşıklar Bayramı'nda Yusuf'un pencereden attığı kızıl saç teli gelip onu buluncaya dek.
Kemal Varol son romanı Kara Sis'de en acımasız suçları işleyen insanların hikayelerine ortak ediyor bizleri. Birbirlerini acılarından tanıyan, birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışan, kader birliği yapan insanların hikayelerini anlatıyor bize. Barana ile başlayan hikaye Mesut Hoca ile bitiyor, hem de oldukça şaşırtıcı bir sonla.
Kemal Varol'un okuduktan sonra bile tadı damakta kalan anlatımı ile Kara Sis yine çok güzel bir kitaptı. Ucunda Ölüm Var, Aşıklar Bayramı ve Bakiye'den sonra okuduğum dördüncü Kemal Varol kitabı oldu. Hâlâ Kemal Varol okumadıysanız daha fazla geç kalmadan mutlaka okuyun derim. Bu keyiften kendinizi mahrum bırakmayın. Şimdi sırada bol ödüllü Haw var benim için.
"Yeryüzüne dağılan tüm kelimeler insan kendinden söz etsin diye vardı belki."
Keyifle okunsun...
