Kara Yarısı
Mahir Ünsal ErişKara Yarısı Gönderileri
Kara Yarısı kitaplarını, Kara Yarısı sözleri ve alıntılarını, Kara Yarısı yazarlarını, Kara Yarısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsansızlığın boşluğunu hiçbir zevk, hiçbir heves doldurmuyor. Biliyorum, çok bunalıyor.
Şeytanı şeytan yapan şey alçaklığını göze görünmeden yürütmesi değil mi zaten?
Sayfa 63Kitabı okudu
".. Burada bir sokak var. Uzun, ağaçsız ve derin derin uyuyan arabalarla dolu karanlık bir sokak. Birazdan gün, süt mavi örtüsünü sokağın üzerine serecek, evler ağaracak. Gün, köşeden sokağa girecek. Sahiplerini bekleyen atlar gibi sıra sıra dizili arabalar bir bir uyanacak, silkelenip yollara düşecek. Bugün bir cenaze kalkacak bu sokaktan. Felaketlerde çabucak toplaşıveren esnaf, yorgancının dükkanı önünde birikecek öğlene doğru. Kimisinin sesleri seçilecek kalabalığın arasından. "Ölmüş," diyecek sesler, "beyin herhalde, simsiyah kesilmiş adamcağızın yüzü." Birdenbire başı dönüvermiş yorgancının. Elindeki çuvaldızı bile bırakmaya aralık bulamadan yüzüstü kapaklanacak tezgahının üstündeki sateni türbe yeşili yorgana boylu boyunca. Elinde duran bız gibi iğne, göğsünü delip kalbine saplanacak, ciğerine kadar girecek ucu. Esnaf, iğneyi ciğerine sokmuş yüzüstü yatarken bulacak yorgancıyı morarmış korku dolu yüzüyle. Sonra ambulans çağrılacak. Kapkara, fermuarlı bir poşetin içinde çıkaracaklar yorgancıyı dükkanından, ağır bir yorgan gibi çekeleyerek. Ambulansın arkasına koyup götürecekler. Ben, bütün bunları karşı pencereden izleyeceğim, tekerlekli sandalyemde.".
.
.
"... Ankara'yı sevmek evcilleşmiş bir hayvanı sevmek gibidir, her an dönüp ısıracağını bilerek. Ankara'yı sevmek, şehirde sevilecek tek şeyin Ankara olduğunu bilmektir. Minibüse dolmuş, üstgeçite köprü, çamaşır suyuna ozon demek, kapıcıyı kravatlı, mebusu eşofmanlı görmeyi yadırgamamaktır. Kar toplayan kırmızı-kara ayaz gecelerinde, soğuğa mukavemetin nafile olduğunu bilmek, kendini ona teslim etmektir Ankara'yı sevmek.. ."
Hiçbir şey hayat kadar saçma olamaz. Çünkü onun, yani hayatın, diyorum, her günü aynı bile olsa her günü başkadır. Bundan daha saçma bir şey düşünemiyorum. Gürül şarıl akan bir ırmağın durup dururken, birdenbire, tersine akmaya başlamasında büyük saçmalık bilmiyorum. Ama hayat bunu yapabiliyor işte, becerebiliyor; şaşırıyor muyum? Durup dururken, birdenbire.
Sayfa 49Kitabı okudu
Kapıyı yüzüme vurdu. Kapının aralığından kaçan karanlık bütün apartmanı doldurdu. Işık söndü. Ses sustu. Dünya istop etti.
Sayfa 48Kitabı okudu