Hüzünlülerle kederdiler bir araya geldiklerinde çok güzel eğlenirler yani. Eğlence birliğinde biri tutar birkaç kişi yerine ağlar, öbürüyse milyonlarla birlikte dinler. Kimse kimseyi avutmaz, kimse kimsenin dehasını keşfedemez, kimse kimsenin ayıbını saklayamaz, ama en kötüsü kimse kimsenin itirafını göğüsleyemez ağırbaşlıca. Beraber efkar dağıtırken en can alıcı anlarda uzun uzun susarlar ya, bunu da yalnızlığın paydaşlığı sanırlar. Bir aradayken her zamankinden çok yalnızdırlar.
“Bir tek uykusuzluğunu tarif edebilirim onun. Zindeliğin, unutkanlığın, göz alıcı heveslerin nasıl boşa çıktığını, kendiminkinden önce Birhan’ın gövdesinden okurum.”