“Konuş ey Ayşe dedi Peygamber! Konuş da biraz içimiz ferahlasın!”
Ve Ayşe konuşmaya başladı. Allah’ın rahmetinden, merhametinden, Peygamberin şefkatinden, dünyanın faniliğinden bahsetti. O konuştukça Peygamberin üzüntüsü dağıldı, yüzüne bir tebessüm geldi, ferahladı. Rabbine şükretti…