Alyoşa’nın İluşa nın gömülmek istediği taşın önünde çocuklara söyledikleri sanki Dostoyevski’nin okurlara söylediği son sözler gibiydi.
“Bizi bu güzel,insanca duyguda birleştiren bu duyguyu ölene kadar bize unutturmayacak olan hep o,sevimli,tatlı,bizim için daima değerli çocuk İlüşeçka’mızı onu asla unutmayalım,kalplerimizde bugünden başlayarak sonuna kadar en iyi hâtıra olarak yaşatalım”
hepimizi birleştiren duygular var ve ne kadar yalnız olduğumuzdan şikayet etsekte tüm duyguları paylaşıyoruz ve kalabalıklaşıyoruz.Karamazovları asla unutmayacağım.kalbimde bugünden başlayarak sonuna kadar okuduğum en bizden karakterler olarak kalacaklar.
Evet biliyorum hepimiz bu kitaptaki bir karaktere tanışığız,benzeriz.
Küçüğüm Aleksey,seni çok ama çok benimsedim.
Dostoyevski kitapta İvan ve Katerina çiftini daha detaylı yazacak olsaydı 3.ciltte yer vereceğinden söz ediyordu.Aslında İvan Ve Katerina’yı daha çok okumak isterdim.
Sanki ilk kitap Alyoşa,ikinci kitap Dimitri yi anlatır olmuş.Üçüncüsü olup İvan ın daha çok anlatılmasını isterdim.
Sanırım dönüp baktığımda neden Freud un baş ucu kitabı olduğunu daha iyi anlıyorum.
Kuramlarında söz ettiği kişilik kuramlarının insanlardaki yansımalarını ve baba etmeninin baskınlığını görüyoruz.
çok güzeldi.fazla uzun olmasına rağmen okuyup bitirdiğim en uzun kitaptı.tavsiye ederim.
