Kolya birden :
-Ben gerçeği seyretmeyi severim, Smurov , dedi. Köpeklerin karşılaşınca nasıl koklaştıklarını hiç farkettin mi? Bu , onların arasında genel doğa kuralı gibi bir şey olmuş.
- Evet gülünç bir kural
-Hayır gülünç değil, bunu yanlış söyledin. Doğada gülünç olan hic bir şey yoktur. Peşin yargıları olan insana nasıl görünürse görünsün ! Eger köpekler düşünebilselerdi ve olayları elestirebilselerdi, onlar da muhakkak insanların arasindaki sosyal ilişkilerde aynı derecede, hatta belki daha da fazla gülünç yönler bulacaklardı.
Dostoyevski çok sevdiğim bir yazardır. Daha önce İnsancıklar ve Yeraltından Notlar kitabını okudum. İki kitabıda bilhassa Yeraltından Notlar gayet güzeldi. Bu yüzden birde Karamazov Kardeşleri okuyayım dedim ki yanlış demişim. Bana öyle geldi ki yazar, bugün holywood ne yapıyorsa onu yapmış. Yani olaylar arasına serpiştirilen bilgiler, düşünceler sanki sahip olduğu ve böyle olduğuna inanılması gerektiğini düşündüğü "gerçeklermiş " gibi vermiş. Bu da hem kendisine olan sevgimi hem de kitaba olan isteğimi azalttı. Kitabı sevmediğimi ve yarım bıraktığımı üzülerek söylüyorum. Yine de belki severim ihtimaline karşı 400 sayfa okudum. Ama olmadı. Vel hasıl bence vaktinizi daha doğru bir esere harcayın..
Karamazov Kardeşler, Dostoyevski'nin son eseri. Dolayısıyla yaşanmışlıklarını, düşüncelerini topladığı, ustalık eseri diyebiliriz.
Karamozov Kardeşler'de beş ana karakter var.
Babalık sıfatı taşımayan, tam anlamıyla iğrenç Fiyodor Pavloviç. Belki de yazar kendi babası ile özdeşleştirdi. Çünkü yazarın babası, oldukça zorba ve baskıcı diye
İyi ama iyilik nedir? Bana karşılık ver Aleksey. Benim iyilik olarak kabul ettiğim şey başka, Çinli'nin iyilikten anladığı şey başkadır. Demek ki, iyilik değişen bir şeydir.