Kendisini aydınlığın elçisi olarak gören Avrupalı beyaz adamın karanlığın yüreğine olan yolculuğu...
Marlow adındaki bir denizci bir şirkette iş bularak Kongo'ya gider, burada eski bir istimbot ile Kongo Nehri'nin derinliklerine doğru bilinmez, tehlikeli bir yolculuk görevi verilir kendisine...
Marlow'un bu yolculuk esnasında tanık olduğu yabanın gizemi, yerli insanların davranışları, burada yaşayan beyazların delilik hali anlatılıyor eserde...
Conrad bolca tasvir yapmış eserinde. Olay örgüsünden ziyade tasvirler ön plana çıkıyor. Neredeyse her cümlenin bir doğrudan anlamı, bir de çağrışımı var.
Tekrar okunursa daha anlaşılır olur.
Conrad Karanlığın Yüreği'nde 1890 yılında Kongo'da yaşadığı, onu
derinden sarsan deneyimi anlatır. Bugün bir modernizm klasiği olarak anılan yapıtın "kahramanı" Kurtz'un ölürken "Dehșet! Dehșet!" diye haykırışı, yolculuğuna büyük umutlarla başlayan yazarın bu ülkede yaşadığı hayal kırıklığı ve psikolojik
JOSEPH CONRAD/ KARANLIĞIN YÜREĞİ-çev: Sinan Fişek/ İletişim yay.(roman)
Doğuluların zihninde Batı medeniyeti oldukça karmaşık, netameli, birbirine taban tabana zıt çağrışımlarla yer bulur. Kimilerince aklın, ilmin, sanatın, teknolojinin ve felsefenin merkezi, kıblesi; kimilerince de şeytani, kötülüklerin kaynağı ve örgütleyicisidir. Daha makul
Batı toplumlarının sömürgecilik yaparken ne kadar etik, ahlaki ve ne kadar derin düşüncelere sahip olduğunu anlatan ‘modern’ bir öykü. “Dünyanın son noktalarına dek giden dingin su yolu, bulutlu göğün altında koyu koyu akıyor -sanki çok büyük bir karanlığın yüreğine akıyordu.
Twitter’da spontane bir şekilde sataştığım bir sosyoloğun önerisiyle okuduğum kitap Karanlığın Yüreği. Afrikalı köleleri ele alan, eleştiren bir roman olarak günümüzde hala etkileri sürmektedir. Kitabın ilk kısmındaki önemi ve neden okunmasına dair yazılmış olan ön söz kısmı beni kitabın kendisinden daha çok etkiledi. Çünkü burada Kongo’nun nasıl
Modern romanın kilit taşlarından biri olarak kabul edilen Karanlığın Yüreği, yazarın da tahminlerinin ötesinde bir başarı kazandı. Modern(!), medeni(!) insanın Afrika’da, Kongo’daki sömürge topraklarında geçirdiği psikolojik dönüşümün, tamamen değişen ruh halinin ve hastalıklarla boğuşma durumunu anlatıyor Conrad. Derinlikli bir üslupla isim vermeden Avrupalı sömürgeci devletleri ve korkunç uygulamalarını eleştiren yazar, beyaz adamın kendisini siyahlara tanrı gibi ölümsüz ve kudretli gösterme çabasına da değiniyor. Okuduğum metnin psikolojik derinliğine yeteri kadar inemediğimi düşünsem de bu romanı oldukça önemsiyorum. Okurken üsluba alışmak kolay olmasa da sürekli düşündürmeyi başarıyor Conrad. Kitabın bende bıraktığı etkinin konu ettiği “dehşet” kadar sarsıcı olmadığını da belirtmeliyim.
