Karanlık Çökerken Neredeydiniz
Mario LeviQuotes
Önemsenmemek, evet... Çok, çok uzun bir zaman süresince en ağrıma giden buydu galiba. Hem zaten kim kendisini bir şekilde duyurmak istemez ki... Kim, böyle bir duyurma sancısına kapıldıktan sonra, kendisini böyle bir çatışmadan, bir iç savaştan, örselenmeden kurtarabilir ki...
Sayfa 9Kitabı okudu
Günün birinde istediğim hayatı yaşayacaktım ya… İstediğim hayatı yaşamak… Neydi bu hayat?.. O hayat nasıl bir hayattı?.. Cevabın ya da cevapların pek bir anlamı yoktu. Bir cevap bulmaya bile gerek yoktu. Büyü cevabın yoklugunda gizliydi belki de…
Sayfa 45Kitabı okudu
Boyun eğmek bir çeşit ölümü kabullenmek demekti.
Sayfa 10Kitabı okudu
Bir rüya, tüm acımasızlığıyla yıllar boyunca ardımdan geldi... Gördüklerim, ya da kendime göstermek zorunda kaldıklarımla yüzleşmeyi başarmamsa çok uzun zamanımı aldı. Dahası bunu ne kadar başarabildiğimden bile henüz çok emin değilim. İçimde şimdi sadece o seslerin ve gülüşlerin yankıları var.
Sayfa 7Kitabı okudu
Hepimiz zaaflarımızın bizi çektiği hayatlarda kendimizi bulmaya ve taşımaya çalışıyorduk. Hepimiz korkularımızın tutsağı olabiliyorduk. Tercihler farklı şekillerde yaşanıyor ve yaşatılıyordu. O akşam o masada, kimi korkuları yüzünden hayatı adına kimi adımları atamadığını düşünen tek insan o değildi.
Sayfa 115Kitabı okudu
Her değişim bir ölümle bir doğumu aynı yerde barındırıyordu.
Sayfa 50Kitabı okudu
Zaman en iyi eğitimini, öğrencilerinin canını acıtarak veriyordu ya...
Sayfa 62Kitabı okudu