En Eski Karanlık Gözükünce kitaplarını, en eski Karanlık Gözükünce sözleri ve alıntılarını, en eski Karanlık Gözükünce yazarlarını, en eski Karanlık Gözükünce yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"But never let it be doubted that depression, in its extreme form, is madness."
"Fakat asla depresyonun aşırı biçiminde delilik olduğuna şüphe edilmesine izin vermeyin."
Camus ile bir türlü tanışamamaktan doğan küskünlüğüm, hedefimi ramak kala sıyırtma başarısızlığımla iyice perçinlendi. 1960’ta Paris’e gittiğimde onunla görüşmeyi kararlaştırmıştım, yazar Romain Gary de bir mektubunda bana Camus ile birlikte olabileceğim bir akşam yemeği ayarlayacağından söz etmişti. O sıralar uzaktan tanıdığım, sonraları candan bir dost diye benimsediğim engin yetenekli yazar Gary, sık sık görüştüğü Camus’nün benim Un Lit de Ténébres’imi okuduğunu ve çok beğendiğini de iletmişti bana; tabii koltuklarım kabarmıştı, birlikte geçireceğimiz akşamın nefis olacağını seziyordum. Ama ben daha Fransa’ya gitmeden feci haber geldi: Camus bir araba kazasında, kırk altıncı yaşının baharındayken amansız ölüme kurban gitmişti. Hiç tanımadığım birinin ölümüyle bu kadar sarsıldığım olmamıştı. Ölümü üstüne sürekli düşünüyorum. Arabayı her ne kadar Camus sürmüyorduysa da sürücüyü tanımaması olanaksızdı, yayıncının oğlu hız-canavarlığıyla ünlüydü; demek ki bu kazada intiharımsı, en azından ölümle flört sayılabilecek bir gözükaralığın payı da vardı, bu yüzden olayla ilgili kestirimlerin dönüp dolaşıp yazarın yapıtlarındaki intihar temasında düğümlenmesi kaçınılmazdı. Yüzyılımızın en ünlü entelektüel bildirilerinden biri Sisyphos Miti’nin başında yer alır: “Gerçekten ciddi sayılacak bir tek felsefi sorun vardır, o da intihardır. Hayatın yaşanmaya değer olup olmadığı sorununda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusunu yanıtlamakla eş değerdir.”
Anlatım olsun içerik olsun her satırı ayrı bir dikkat ve ilgiyle okunacak bir eser. Kitapla ilgili blogda daha uzun bir anlatım olacak. Depresyon da olanların okuması belki iyi olmayabilir amma yazarın başka eserini de okumuş olanlar bilir mutlaka burda karamsarlık değil siyahı beyazla birleştirmek gibi bir durum.
edebiyatdanostalji.blogspot.com/2023/01/karanlg...
İntiharın eşiğine gelmiş yazarların çılgınlık anlarına, kendinden bir ayna tutan bir yazar. Bir delilik güncesiyle çılgınlığın kanat seslerini duyduğunu söyler. Kanat sesleri. Van Gogh un yıldızlarında gelgit yaşayan edilgen bir benliğin anlamını duyumsatmaya çalışır.. Yargılamadan... Ders vermeden... Anlamaya çalışarak... Romain Gary, Virginia Voolf, Albert Camus ve diğerleri... Yazar kendisinin de depresyon, ruhi bunalım, çöküntü, bıkkınlık ve yaşamdan zevk alamama durumunun doğal uzantısı intiharın nasıl da doğal bir şekilde zihne girdiğini kendi tecrübeleri ile aktarıyor.
İyi okumalar dilerim...