"Ne desem bilemedim, çok rahatsız edici ama bir o kadar da gerçekçi. Sonu yok, başı yok. "Bir varmış bir yokmuş" dercesine yazılmış, zaman yok. Okuduğum en farklı şeylerden biri, bu yüzden hoşuma gitti. Ama bitirince vay be ben ne bitirdim demedim, sadece tuhaf bir şeye tanıklık etmiş gibi oldum. Daha önce hiç anti-masal okudum mu hatırlamıyorum, Karanlık Güzel'i okurken kirlenmiş bir masalı okuyor gibiydim. Sevdiğim bir alana müdahale edilmiş gibiydi, bu yüzden kitabı zihnimin hatırlamak istemediklerim kısmına kaldırıyorum. Böyle dedim diye çok çarpıcı bir şey olduğunu düşünmeyin, evet farklı ama Happy Three Friends de farklı. (Biraz benziyorlar.) Üzücü bir yanı var, en etkileyici kısmı bu bence; kitaba Karanlık Güzel ismini veren melankolisi."
Demişim iki sene önce. Kitabı o zamanki okumama göre çok daha başarılı buldum. Sanırım bunda geçen iki senede insanları tanımamın etkisi var. Gerçekler kadar acı bir kitap ve evet melankolik. Çok farklı, çok hoşuma gitti. Okuyun, okutun.
