Karanlıkta Kahkaha
Vladimir NabokovQuotes
Son
Bir süre sessiz ve kıpırtısız kalmalıyım, sonra şu parıltılı acı kumsalında ağır ağır o mavi, masmavi dalgaya doğru yürümeliyim. Mavilik nasıl da müthiş bir mutluluk. Maviliğini ne kadar mavi olabileceğini hiç bilmemişim. Yaşamayı da amma yüzüme gözüme bulaştırdım. Artık her şeyi biliyorum.
Sayfa 222
Son
Yaşamayı da amma yüzüme gözüme bulaştırdım.
Sayfa 222
Yüreği hiçbir zaman bu kadar kara, kederli olmamıştı.
Sayfa 179
Önemli olan yazdığınız kitap değil, o kitabın ortaya attığı ve çözdüğü sorundur.
“Öleceğimi bilsem ona bakmaktan vazgeçmezdim.” diye düşündü.
Sayfa 35