Auster katatonisi her zamanki gibi karanlık. Ama bu sefer içselleştirilemiyor sanki. Yada bana öyle hissettirdi. Katatonik dünyanının dış karakterlerinin öyküleri ve ana karakterlerin geçmişi ile olay zincirinde sapmalara neden oldukça takibi zor bir hale gark ediyor okuru. Birleşik Devletlerin kıyamet sonrası dünyasını görmek enteresan olmadı değil. Auster, kitaplarında depresyonun tüm etkilerini iliklerinize kadar hissetmenize neden olabilir. (bkz. New York Üçlemesi hatta Cam Kent) Burada başarısız bir örneği ile karşılaştığımı hissettim.
