Karanlıktan Sonra
Haruki MurakamiOldest Karanlıktan Sonra Reviews
You can find Oldest Karanlıktan Sonra quotes, oldest Karanlıktan Sonra book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
7.5Out of 10
Okurken su gibi akan romanlarının sonu,yorumlayanın önüne bentler koyan Japon yazar Haruki MURAKAMİ'nin Türkçe'ye çevrilmiş son kitabı "Karanlıktan Sonra".
Bir gün içinde geçen bir roman.Anlatıcı,kendisine "görüş açısı" adını verip;kimliksiz bir yol arkadaşı gibi,kitap boyu size eşlik ediyor.Zaman nasıl azsa,kişi de az.Bütün geçeyi evinden uzakta geçiren bir genç kız,O'nun iki ay boyu koma olmayan ama yine de uyandırmayan bir uykuda olan ablası,otelin birinde şiddet gören bir eskort,karanlık yanını statüsü ile kamufle eden bir iş adamı ve genç bir trombonist.Tüm bu karakterlerin yolunu kesiştiren bir gece.
Sonu mu?Yok.Etkili bir giriş,istikrarlı bir gelişme bölümünden sonra okuyucuya nanik yaparcasına havada bırakılan bir son.Sonu yok.Garip bir şekilde yine de lezzet veren kitapla,son sayfasını kapattıktan sonra elinizde birkaç kere çevirip "Eee,yani?" sorularıyla vedalaşacaksınız.Değişik ama yine de çok keyifliydi tüm Murakami kitapları gibi.
Yazardan okudugum ikinci kitap. Sadece tek bir geceyi anlatan kisa bir kitap. Bu gecenin icinde sürekli uyuyan bir ablanin gölgesinden kacmaya calisan bir kız, efendi görünumlu biri tarafindan darp edilen eskort bir kiz ve bunlari bir sekilde birlestiren karakterlerin ruhsal durumları anlatılıyor.
Murakami nin anlatımını seviyorum. Dolaysiz ve net ayni zamanda samimi , sicak bir dili var. Karakterleri cevremizde her an rastlayacagimiz kişiler. Beni tek rahatsiz eden (aldigim duyumlar neticesinde ) sonların bütün kitaplarinda muallakta kalmasi ve bizim hayal gücümüze birakilmasi. Kitaplarini okumadan önce bunun beni cok rahatsiz edecegini ve bir daha asla Murakami okuyamayacagimi düsünürdüm. Ama garip bir sekilde yazımı hosuma gitti ve belirsizlige ragmen tum kitaplarini okumaya karar verdim.
Tamamen zaman kaybı bir kitap. Okumayan bir şey kaybetmez, okuyan bir şey kazanmaz. Hikayesi berbat. Bu kadar övülen bir yazarın bir kitabını okuyalım diyerek merakımdan okudum. Yazarın başka kitabını okumadığım için yazar hakkında bir yorum yapmam doğru olmaz ama sanki bu kitap, Coen kardeşler filmini çeksin diye, hipster'lar "ortamlarda" üzerine felsefe kassın diye veya yazarın "para kazanayım" diye yazdığı bir kitap. Bir yazarın ne popüler olması ne de "ortamlarda" övülmesi yazarın tüm kitaplarının iyi olduğu anlamına gelir. Beğenmedim. Puanım 0.
Spoiler içerir. Klasik Murakami öğeleri içerdiğini söyleyerek söze başlayabiliriz. Yarım kalan karakterler, gizemli, doğa üstü ne olduğunu anlayamadığımız şeyler. Depresif ve biraz protest bir kız Mari ve onun ablası Eri. Tamamen zıt karakterler. Birbirine duygusal olarak uzak olan iki kız kardeş. Eri uyuyor, komada değil bir nevi kış uykusu. Bazal ihtiyaçları için uyandığını öğreniyoruz. Kitaptan anladığım sanki uykusunda kendi bilinci içine hapsolmuş çıkamıyor gibi. Maskeli adam kim bilmiyoruz ve öğrenemiyoruz. Takahaşi Mariye figüran olan bir karakter gibi. Yazar sanki Mari hakkında vermek istediklerini Takahaşi aracılığıyla okura veriyor. Bence kitabın en renkli karakteri Şirakava. Onun sayesinde kitap akıcılık kazanmış. Murakaminin belirsiz sonlarına alışkınız ama bu kitapta bu biraz daha abartılmış gibi. Karakterler niçin girdi kitaba, bu kitabı yazarken yazarın kafasından neler geçiyordu, amacı neydi merak ediyoruz ama bunu yazardan başka kimse bilmeyecek. Bir Sahilde Kafka, 1q84, Tsukuru Tazaki değil. Biraz hayal kırıklığı. Murakami renkliliği yok, daha gri bir kitap. Belki de sadece gece saatleri içerisinde geçtiği içindir
Haruki Murakami'nin tarzını çok seviyorum. Kitabın sonunda sana açık bir kapı bırakıyor ister tamamla ister bırak öyle kalsın. Karanlıktan Sonra bir kaç karakter üzerine kurulmuş onların bir gecesini anlatan bir roman. Herkes aynı hayatta ama gerçekten de aynı hayatta mı? Rüyalarda başka aleme uçup giderken aynı hayatta olduğunu iddia etmek doğru olur mu?
Doğan Kitap çok hoş bir basım yapmış kitabın her yeni bölümüne geçişte bölümün üzerine çizilmiş saat gece kaç olduğunu olayın hangi dilimde gerçekleştiğini gösteriyor. Bu ayrıntı kitabı daha çok sevmemi sağladı.
En sevdiğim karakter Takahaşi oldu. "Sık sık aynı rüyayı görüyorum: Yedi yaşındayım ve yine öksüzüm. Yapayalnızım ve güvenebileceğim tek bir yetişkin yok çevremde..."