Cynthia Lord'un enfes kitaplarından biri olan "Kardeşimm Benim"'i daha yeni okudum. Kitabın sıcak ve duru bir anlatımı var ki 1,5 saatte bitiverdi.
Kitapta Catherine ve otizimli kardeşi David'in öyküsü anlatılıyor. Catherine, otizmli bir kardeşle yaşamanın zorluklarını anlatıyor. Ve bu durumdan da oldukça yorulmaktadır. Bu durumunda ayrıyetten; anne ve babasının kardeşinin isteklerine daha çok önem vermesi, dışarıda ki insanların David'e sanki bir yaratıkmış gibi bakmaları ve kendi hayatını dilediği gibi yaşayamaması daha çok canını sıkıyordur. Bu sebeple, kardeşinin ve kendisinin hayatını düzene sokabilmek adına bir çok kurallar koymaktadır ancak kardeşi bu kurallara ne kadar uyduğu konusu da tartışılır.
Bir gün kardeşiyle birlikte gittiği terapi kliniğinde Jason'la tanışır. Jason; tekerlekli sandalyeye bağımlıdır ve konuşmamakta bir hayli ısrarcıdır, sadece kitabında ki kartlarda bulunan resimleri göstererek etrafıyla anlaşabilmektedir. Resim yapmayı da çok seven Catherine, Jason'ın daha fazla kelime kullanabilmesi için ona çeşitli resimleri çizerek kartlar hazırlamaya başlar ve gitgide Jason'la samimiyet kurar. Aynı zamanda da komşu eve taşınan Kristi ile de tanışır ve onunla çok iyi arkadaş olurlar.
Kitap içten bir dille yazılmış ve kitap akıcı bir şekilde ilerliyor. Ayrıca şu da ilgimi çekti; yazarın çocukları çok iyi tanıdığı ve onların düşünce tarzını, konuşmalarını çok iyi bildiği de aşikar. Otizmli bir kardeşle yaşamanın zor ve keyifli yanları da kitapta çok güzel yansıtılmış. Daha çok empati kurmanızı sağlayacak bir kitap :)
