Mükemmel, mükemmel, mükemmel...
Kemal Tahir Malatya Cezaevindeki tecrübelerini İkinci Dünya Savaşı sırasındaki Türkiye'yi anlatmak için kullanmıştır bu kitabında. Baş karakter Murat'ın(İstanbullu) gözünden cezaevindeki yaşamı okuyoruz ve cezaevine Malatya Genelevi'nden gelen kadınlarla birlikte Murat'ın cezaevindeki ortama bakışı bambaşka bir hâl alıyor.
Kitapta o zamanların Türkiyesi'nden çokça izler bulmak mümkün. Erkekliğin yüceltilip, kadınlığın hor görülmesi, genelevine küçücük yaşta bırakılmış kadınların başına neler geldiğinin asla umursanmaması, kadına cezaevinde bile huzur olmaması, din adamlarının riyakârlıkları, Allahtan peygamberden dem vurup dini kullanmalarına kadar birçok şeye yer vermiş Kemal Tahir.
Murat'ın odasında yer alan Nâzım Hikmet'in fotoğrafından, Murat'ın özellikle dinle alakalı sorgulamalarından, hükümete, din adamlarına olan eleştirel bakışından anlıyoruz ki Kemal Tahir romanda 'Murat' olarak kendini resmediyor.
Kitabı okuduktan sonra fark ettim ki o günlerden bugünlere değişen çokta bir şey olmamış, kadına bakış değişmemiş, sorgulamayan insan sürüsü çoğalmış, o günler ile bugünler arasında hiçbir fark yok ne yazık ki.
Hani 'yattığı yer incitmesin' diye çok güzel bir söz vardır, kitabı okuduğum süre boyunca Kemal Tahir için hep bunu düşündüm. Keşke ertelemeyip daha erken okusaymışım diyorum, umarım inceleme ikna edici olur ve bir an önce okumaya başlarsınız :)
