Karıncanın Su İçtiği Gönderileri
Karıncanın Su İçtiği kitaplarını, Karıncanın Su İçtiği sözleri ve alıntılarını, Karıncanın Su İçtiği yazarlarını, Karıncanın Su İçtiği yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
" İnsan, düşleri öldüğü gün ölür."
Sayfa 211Kitabı okuyor
" İnsanoğlu indanlıktan çıktı. Komşu komşunun, dost dostun, arkadaş arkadaşın kanına girdi."
Sayfa 159Kitabı okuyor
“Kim çıkarıyordu savaşları, aklı bir türlü ermiyordu. Kim icat etmişti davaşı, niçin, onu da kimse bilmiyordu. Savaşta karşı karşıya gelenlerin çoğu ölüyordu. Ölmeyen nerede ya yarı deli, yarı mecnun, sakat, tükenmiş, karanlık, cehennem işkencesinde kalıyorlardı.”
“Savaşı düşündükçe torunlarını da birlikte düşünüyor, torunlarını düşünürken bir el geliyor mengene gibi yüreğini sıkıyor, torunlarını kaçıracak yeri bulamıyor. Çöllere, çöllerin ta ortasına, yedi denizlerin ötesine kaçırsada oralarda da savaş var. Çırpınıyor, çıldırıyor, her yerde, her yerde savaşıyorlar, Allah bin belalarını versin, bu dünyaya, bu denize, bu ağaçlara, bu çiçeklere, şu gülen çocuklara, şu arılara kurban olsun musibet insanlar. Savaşa daha başlamadan, inşallah hepinizin gözleri çıkar, çıkar da önümüzü göremez, kurşun atacak yeri bulamaz olursunuz.“
“Kıyamet kopsun isterse, hiçbir zaman paralı adam bu dünyadan eksik olmaz.”
“Allah seni bahtiyar kılsın, kazancını yemeyi Allah sana nasiptesin.”
“Tanrı hiçbir kuluna savaş göstermesin. Savaş göreceğine öldürsün.“
“Savaş, en büyük suç değil miydi, o, daha dünyasına doymamış gencecik insanları zorla birbirini öldürmeye göndermek insan soyunun icat etti iğrenç, en alçak, insana soyuna hiç yakışmayan, insanı insanlıktan çıkaran en büyük bir suç değil midir“
“Dünyanın en iyi davranışı, en kutsal güzelliği, insanın insana cömert bir sevgiyle yaklaşımıdır. Dünyada her iyilik unutulur, unutulmaz ya unutulur diyelim, hiçbir zaman, hiçbir insanın unutamayacağı bir güzellik var, o da bir insanın bir insandan gördüğü yürekten bir sevgidir.”
“ Bu adam denizi iliklerine kadar, bütün yüreğiyle seviyor, denizde onu seviyor. Denizi bu kadar çok seven bir adam nasıl olurda bir kız uğruna denizi bırakır da, bir dağın başına, kayalıkların arasına kendini hapseder diye düşündü. Belkide, dedi, kızı denizden çok sevdi.”
Poyraz Nişancı’yı düşünüyor.
Aşka düşmek...
“Allah’ına şükret ki, böyle bir cenneti Allah sana bahşetti. Bir insan boş kovan olup bin yıl yaşayacağına, böyle bir gün yaşasın yeter.”
“Bütün büyülerden bir şey, bir tek şey öğrendim ki büyü insandadır. Büyü insanın gözündedir. Büyü insanın kulağında, burnunda, yüreğindedir. Dünyanın en güzel büyücüsü, o sevgiyle dopdolu olan insanın gözünde, burnunda, yüreğini kökündedir.
Poyraz, düşünceye dalmış, beynin daha neler olduğunu düşünüyor, kendi kendini bülendim de yüreğimden haberim mi yok, diyordu. Bir insanın yüreğinde olduğuna göre, beni yüreğimden mi vurdu? Büyü, nsanın yüreğindeki sevgi mi, acımama mı, büyü, insanın yüreğini dolduran bir tanyerinin ışığı, seher yerinin insanı sevinçten deli eden, dünyaya olan tutkusu, kara sevdası mı?”