Okuduğum her kitabında daha çok seviyorum, daha fazla hayran oluyorum. Bizim topraklarımızda yetişen böyle büyük bir USTA, böyle bir İNSAN gurur verici. Büyük keyifle okuyorum her bir kitabını. Her mekanın, adanın, dağın, denizin içinde yaşıyorum, çiçeklerin kokusunu duyuyorum, karakterlere bürünüyorum, onlarla heyecanlanıp, onlarla duruluyorum, tüm duygularına ortak oluyorum.
Bir Ada Hikayesi serisinin 2.kitabı "Karıncanın Su İçtiği".
İlk kitapta, Lozanda alınan mübadele kararı sonrası, ada boşaltılmış sadece Vasili kalmıştı adada.
İkinci kitapta; adaya yerleşen Poyraz Musa, Lena Ana,Kadri Kaptan ve annesi Melek Hatun'un ardından Hüsmen, hanımı ve kızları, Nişancı Veli, Musa Kazım Ağaefendi ve kızları Nesibe ile Zehra ki Musa bu kıza aşık olur, Yusuf ve iki doktorun hayatları, yaşadıkları anlatılmaktadır. Her birinin ayrı bir hikayesi var ama ortak acıları doğdukları topraklardan uzakta olmak zorunda olmaları.
Bütün bunların yanında bu kitapta özellikle beni etkileyen kısımlardan biri Fakiye Teyran. İlk kez duydum, öğrendim. 16. yüzyılda, bir mirin oğlu, herşeye sahip, ama o herşeyi arkasında bırakıyor, büyülü kuşu ve sesini bulabilmek için bir gezgin gibi yollara düşüyor. Cizre’de, Van’da, Mezopotamya’nın dört bir yanında dolaşıyor, ona hep kuşlar yarenlik ediyor.
Kendisi de bir destan toplayıcısı olan Yaşar Kemal oldukça etkileyici bir biçimde anlatmış bu ülkemizde pek tanınmayan ama Rusya'da eserleri basılan dengbeji...
Yaşar Kemal okumamışsanız sakın kitap okuduğunuzu sanmayın ve sakın Büyük Ozan'ın kitaplarını - hiç olmadı bir tanesini- mutlaka okuyun.
