Bir Ada Hikayesi dörtlemesine mübadele romanı demiştik. İlk kitap olan Fırat Suyu Kan Akıyor Baksana da adadaki Rumlar Yunanistana gönderilmiş ada boşalmıştı.
Karıncanın Su İçtiğinde ise bu kez ada doluyor...
Adanın kimsesiz,ıssız kalmış halini anlatan “ Deniz o kadar durgun o kadar durgundu ki karıncalar su içerdi.” İfadesi ise mest etti...
Yaşar Kemal bu kitabında asker kaçaklarını,Çanakkale,Sarıkamış gibi savaşlara girmiş sayılı sağ kalan askerlerin anılarını,hüznün içinde filizlenen aşkları,evsiz kalmışları, çıplak kalmışları açlıktan öleyazanları anlatıyor.
Bu coğrafyayı, insanını çok iyi tanıdığını düşündüğüm yazar doğa tasvirleri,efsaneleri,acıları,mitleri,dengbejleri betimlemeleriyle zengin bir Anadolu mozağiği sunuyor okura.
Sanki ben Poyraz Musa idim,adaya gelen evsiz kalmışlara kol kanat gerdim, Melek Hatun idim çıplak kalmışlara giyitler diktim,Hayri Efendi oldum parçalanmış ayaklara ayakkabı giydirdim,Nişancı Veli idim habire balık tutup açları doyurdum, Lena Ana idim koca çınarın altında dibek kahvesi pişirdim,ikram ettim...
Ama bu savaşların masum hayatlarda ki izlerini her insan duysun diye...
Bir ses oldum;
İnsan idim,ete kemiğe büründüm, Şirin diye göründüm...
Sevgi ve Muhabbetle..
Karıncanın Su İçtiği 
Yaşar Kemal