Kitap, Bir Ada Hikâyesi'nin ikinci kitabıymış. Aldıktan sonra fark ettim. İlk kitapla bağlantısı nasıl bilmiyorum ama ilkini okumadan da rahatlıkla okunabilecek bir kitap. Seri gibi değil sanırım. Fazla spoi vermek istemiyorum. Savaş sonrasını ve savaş sonrasında yurtlarından, evlerinden, sevdiklerinden olup, kendilerine gösterilen yerlerde yaşamak zorunda kalan insanların hayatlarını anlatıyor. Ana hikâyede karakterlerin sohbetleri sırasında birbirlerine anlattıkları olayları ve özellikle hikâyeleri, roman içinde roman gibi aktarmış. Ana konunun dışında bu minik hikâyeler adeta huzur veriyor diyebilirim. Kitaptaki hikâye Karınca Adası adı verilen bir yerde geçiyor. Terk edilmiş ve yerlerini terk eden diğerleri tarafından kullanılmaya başlanan minik bir ada. İlk başta sadece birkaç karakterimiz varken, sonra karakterler çoğalıyor ve haliyle olaylar ve hikâyeler de çoğalıyor. Hepsinin kaderi aynı, hayatları farklı. Çok etkilendiğim ve çok severek okuduğum bir kitap oldu. Bir çırpıda okunup bitirilecek bir kitap değil kesinlikle, özümsenerek okunması gerekiyor bence. En çok etkilendiğim kısım ise, savaşta ölenlerin künyeleri ailelerine gönderiliyor ve böylece öldükleri anlaşılıyor. Ancak anneler oğullarının bir türlü öldüklerini kabul edemiyorlar. Ölüleri gelmediyse, yaşıyor kabul ediyorlar ve göç etmek zorunda kaldıkları yerlerden, teker teker gizlice, eşlerini, torunlarını terk edip, evlerine geri dönüp, açlıktan ölme riskini bile göze alarak, oğullarını bekliyorlar. Etkisi altında bırakan ve uzun süre etkisini sürdüreceğini düşündüğüm bir kitaptı.
