Herkes gibi ben de şairleşiyorum yağmur altında, nereden geldiği belli olmayan sevinçler, hüzünler zihnimin bir köşesinde birbirine karışıyor.
Karışıyor zihnim; şekiller eğiliyor, bükülüyor.
Ne bekliyorum orada bilmiyorum. Birini, birilerini ya da hiçbir şeyi. Sen geliyorsun aklıma. Hem de Sabahın bu saatinde. Dinlediğim müzikten mi, yoksa sigarayı senin gibi tutuyor olmamdan mı? Belki ikisi de değil. Sadece yağmurun yüzümü ısıran soğukluğundan.
Neyse ne!