Hikayemiz bir tren yolculuğuyla başlıyor. Tokyo'lu zengin bale eleştirmeni Shimamura karlar ülkesine doğru yola koyulur. Trende, hasta adam Yukio ve ona bakan geyşa Yoko'yu farkeder ve ondan etkilenir. Fakat buraya tekrar gelme nedeni daha önce burada tanıştığı, ruhsatsız çalışan Komako adlı geyşayı bulmak istemesidir. Hikayemizin kahramanları genel hatlarıyla Shimamura, Yukio ve müzik öğretmeni annesi, Yoko ve Komako üzerinden gidiyor. Yoko ve Komako kitap boyunca hiçbir şekilde anlaşamazlar. Kendilerince nedenleri vardır ama biz hiçbir zaman bu nedenleri belirgin olarak göremeyiz. Shimamura ve Komakonun ilişkilerinin adını da bir türlü koyamayız. Kitap boyunca geyşalığı, kar havasını ve Japonya'yı daha yakından görüp tanıyoruz. Doğa tasvirlerini çokça işlemiş Kawabata ve dili oldukça şiirsel bir şekilde aktarmış. Hatta bazı eleştirmeler, Japon şiirleri olan haiku tarzı bir stille romanın ele alındığını düşünüyor. Hem belirli, hem belirsiz. Hem keskin, hem sakin. Aslında bu bir yerde de nettir, çünkü hikâye olay değil olgu şeklinde ilerler. Hikaye boyunca Japon tarihini, kaplıcaları, dans ve sanatlarını Kawabata çok şiirsel bir şekilde işlemiş. Okuduğum kadarıyla da genel tarzı bu yönde. Bir de kitapta çok güzel bir diyalog vardı. Karakterler ve olayların ilişkisiyle alakalı. Burada aslında yazar Yoko'yu değil Komako'nun boşa bir çaba olduğunu ifade ediyor. Bir sürü simgesel ifadeler vardı. Hangisini ne kadar yakalarsınız bilemem. Bu tamamıyla size kalmış.
