Evetttt, bir kez daha önyargılarımı İçimde patlatan bir kitapla, bir oyun, bir tragedyayla karşınızdayım. Ben bu kitabı okuyup muhtemelen bunun üzerinden W. Shakespeare'e övgüler dizecektim lakin Christopher Marlowe muazzam bir oyun çıkarmış ortaya, hele ki son perdenin son sahnesi, atın beni ateşlereee...
.
Kitabın başında Tanrılar karşılıyor seni, kendi aralarında harala gürele konuşuyorlar, tanrıların muhabbeti hiç çekilmiyor be, hep böyle üstten üstten konuşmalar:) sanki küçük dağları onlar yarattı.
.
Hani tahtadan bir ata yenik düşen bir kent vardı ya Troya, ordan kaçıp denizlere açılan, denizde de fırtınaya yakalanıp Kartaca Kraliçesi Dido' ya sığınan Aenas'ın öyküsü...Gerisi aşk, meşk, dedikodu, herkesin de harcı...Yalnız Dido'ya epeyce üzüldüm, kapatılsın bu erkolar:)