Kartal mı Güneş mi
Octavio PazKartal mı Güneş mi Sözleri ve Alıntıları
Kartal mı Güneş mi sözleri ve alıntılarını, Kartal mı Güneş mi kitap alıntılarını, Kartal mı Güneş mi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
ŞAFAK
Soğuk çevik eller
Çekerler geriye birer birer
Karanlığın sargılarını
Gözlerimi açarım
Hala
Yaşıyorum
Ortasında
Hala taze bir yaranın
Sayfa 39
Trowbrıdge caddesi
Gün boyunca güneş
Güneş boyunca soğuk
Kimse yok caddelerde
parkedilmiş arabalar
Kırmızı bir ağaç şu bıçak gibi havada
hala yanıyor
Onunla konuşarak seninle konuşuyorum
Sayfa 112
Hiçbir zaman varmayız
Bulunduğumuz yere hiç ulaşmayız
Yarın, yaratmak zorunda kalacağız,
yeniden
bu dünyanın gerçeğini.
Dünya
duyumsanamadan ayrılır parçalara
Bellek
çürüdü ayaklarımız altında
durduruluyorum ortasında bu
yazılmamış satırın
Gözlerimi açarım
Hala
Yaşıyorum
Ortasında
Hala taze bir yaranın
İnandım ölümü gördüğüme
Gördüğümde
Varolmanın öteki yüzünü
Saydam gövdesini açar gün. Güneş taşına bağlı,ışık büyük görünmez çekiçleriyle döver beni. Bir duraklamayım yalnızca,bir titreşimle diğer arasında: Yaşama noktası,biribirini yoksayan ve içimde buluşan iki bakışın kesişmesindeki keskin,sessiz nokta. Antlaşma mı? Saf uzamım ben,bir savaş alanı. Gövdemin içinden,diğer gövdemi görürüm. Taş kıvılcım saçar. Güneş gözlerimi yarıp çıkarır. İki yıldız boş göz yuvalarımda kırmızı tüylerini düzeltirler. Görkem,kanatların sarmalı ve bir vahşi gaga. Ve şimdi gözlerim başlar şarkıya. İlgilen bu şarkıyla,kendini ateşe at.
pdf
+"Ama neden 37 saat aralıksız çalışıyorsunuz kiBu iş vardiyalı bir sekilde düzenlenemez mi?"
-"Bize ne söyleniyorsa onu yapıyoruz."
'+'Tamam, ama neden bunu kabulleniyorsunuz?"
-"Bunu kabulleniyoruz çünkü karnımızı doyurmak zorundayız.Beğenmiyorsan, ayrıl! Biri, bir saat bile geç kalsa ve işten atılsa onun yerini almak için bekleyen onlarca kişi var."
pdf
Bir sözden ötekine
Söylediklerim gözden yiter.
Bilirim yaşadığımı
iki parantezin ortasında.
Ben orta noktasındayım
bir kafesle sarkıtılmış,
sarkıtılmış bir imgenin içinde.
Çıkış noktası geri çekilir,
varış noktası yok olur.
Ne son vardır ne de başlangıç:
Ben duraksamadayım,
ne biterim ne de başlarım,
dediklerimin
ne ayakları ne de kafası var.
Kendi içimde döner dönerim
ve her zaman rastlarm yine
aynı adlara,
aynı yüzlere,
ve rastlamam hiç kendime.
Saydamlıklar içindesin bile ve beyaz sorgucun bir anda bin yerde birden dalgalanır, kendi beyazlığında boğulan kuğu. Dorukta yerleşir ve şimşeğini çakarsın aşağıya. Ve sonra, eğilerek, kraterin donmuş dudaklarını öpersin. Zamanıdır gökyüzünde uzun bir yara izinden başka bir iz bırakmayacak olan bir patlayışa yol vermenin. Müzik koridorlarını geçer ve serpilip gelişen borular arasında yitersin.
Kendi içimde döner dönerim
ve her zaman rastlarım yine
aynı adlara,
aynı yüzlere
ve rastlamam hiç kendime.