Hiçbir kitabı bu kadar dikkatli ve eleştirel gözle okumadığımı itiraf ederek başlamalıyım. Peki bu kadar didiklendim de ne oldu? Sadece belli yerlerde basım hataları buldum. Onun dışında
1. Bu tarz kitaplarda beni en çok rahatsız eden şey, katilin yaşadığı olayları anlatırken çok acıklı ya da sapkınca- zevkle-anlatması ve okuyucudan da okurken bu zevki duymalarını beklemeleridir. Çok şükür yoktu da o acayip, tiksindirici şeyi hissetmeden okudum( Teşekkür ederim)
2. Kendimi ayrıcalıklı hissederek okudum( Çünkü yazarı tanıyordum)
3. Katı davrandım( Çünkü Nurhan Hanım' a değer veriyorum ve hatalarını ona haddim olmasa da göstermek istedim-ki samimiyeti ve kibarlığına güvenerek, had buldum-)
4.Nurhan Abla da bence bir Ahmet Ümit, Komiser Aylin de bir Komiser Nevzat.
5.Diyaloglar çok akıcı idi,
6. Polisiye romanlarda en çok sıkıldığım şey olan içsel konuşmalar, hesaplaşmalar sayfalar dolusu uzayıp gitmiyordu.Bu benim için çok büyük bir zevkti.( ki bunlar bende sayfa atlama isteği yaratır, düşünün aldığım keyfi)
7. BAYILDIM,MERAKLA OKUDUM,İKİNCİYİ HEYECANLA BEKLİYORUM.
Eline, emeğine, zihnine, çabana ve kendine sağlık toprağım. Harikasın :)
