Osmanlı dendiğinde insanların aklına parlak zaferler gelir. "Fatih" dendiğinde "İstanbul", "Yavuz" ismi duyulduğunda "Çaldıran"ın geldiği gibi.
Fatih'in kardeş katlini meşrulaştıran "Fetva" ve beşikteki kardeşinin öldürülmesi ya da "Yavuz"un küçücük yeğenlerini ve kardeşleri Şehzade Korkut ve Şehzade Ahmet'i katletmesinin akla gelmediği gibi.
Kanuni ihtişamı çağrıştırır, ama oğulları Şehzade Mustafa ve Şehzade Beyazıt'ı ya da torunlarını öldürtmesi hatırlanır mı?
Bu kitap, Osmanlı'nın acıklı yanını anlatır.
Yavuz Sultan Selim'in, kardeşlerini ve yeğenlerini boğdurduktan sonra çektiği acıyı ve dedesi Fatih Sultan Mehmet'e söylediği, öfke ve acı dolu şu sözleri, akıllardan çıkacak gibi değildir.
"Neslümüzde bu bidati çıkaran
Rahmet-i Hakk'tan baid olsun"
