Gerçeğin üstünü örten söylem, asıl söylenmesi gerekenin yerini alıyor. Emperyalizm dememek için küreselleşme, kapitalizm dememek için 'ekonomi' veya piyasa ekonomisi, cezaevi katliamı dememek için 'hayata dönüş operasyonu', işgal dememek için 'barış harekatı', sömürge dememek için 'deniz aşırı vilayetler' veya 'commonwealth', kolektif emperyalizm dememek için 'uluslararası toplum', emperyalist militer saldırı dememek için 'milli çıkar' (national interest) veya 'istikrar' vb deniyor...
Bu eser gerçeğe ihtiyacı olanlar içindir ve Antonio Gramsci'nin zarif bir biçimde ifade ettiği gibi, devrimci olan sadece gerçeğin kendisidir. Kavramların ve söylemlerin bilincimizi köleleştirmesine izin vermemek bizim irademizi aşan bir şey değildir. Haysiyet bilincine sahip insanlar olarak ve insana yaraşır bir toplum ve dünya düzeni kurmak, bilincimizi özgürleştirmeye, bu amaçla da entelektüel-bilimsel faaliyeti asıl bulunması gereken zemine çekebilmeye bağlı. Paradigma değiştiğinde önümüze yeni ufuklar açılacağının farkında olmalıyız. Neoliberal küreselleşme çağında her şeyle birlikte bilimsel-entelektüel-estetik faaliyet metalaşıp soysuzlaşıyor. Teknik bilim sadece kar etmenin, sosyal bilim denilen de kar etmenin ve tüm kepazelikleri meşrulaştırmanın-kabullendirmenin aracı haline gelmiş durumda. Bu sefil durumu içimize sindirmemiz, kabullenmemiz, arzulanır bir şey midir?
