Taiap ve Ubıhça nadir bir kuş türü veya ölmekte olan bir mercan kayalığı olsaydı, belki daha fazla insan onların içinde bulunduğu durumu bilir ve endişelenirdi. Ancak dünyanın her yerinde birçok benzersiz yerel dil, daha önce hiç görülmemiş bir hızla ölüyor. Bunu çok az insan biliyor veya önemsiyor. Peki, bu seslere ne oldu? Bu kitap dillerin neden ve nasıl yok olduğunun dramatik hikâyesini anlatıyor…
Kaybolan Sesler, bu gidişatın ürkütücü olmanın ötesinde anlamlar taşıdığını savunur. Dillerin kaybolması ve çevre sorunları arasındaki bağlantıyı öne çıkarır, kaybolan dillerin aslında dünya çapında yıkılmak üzere olan ekosistemin bir parçası olduğunu gösterir. Yağmur ormanları gibi değerli çevre kaynaklarını korumak için verilen savaşın, farklı kültürlerin ayakta kalması için verilen savaştan ayrılamayacağını ve ekolojik yıkım gibi dil ölümünün nedenlerinin de ekoloji-politika kavşağında bulunacağını öne sürer, çeşitli çözüm yolları ve stratejiler sunar.
Antropolog Daniel Nettle ve Oxford Üniversitesi’nden Suzanne Romaine, dünyanın yok olmakta olan dillerini savunurken ölen dillerin son konuşanlarına da saygılarını sunar. Güney Carolina’da yaşayan Kızılderili Kızıl Fırtına Bulutu, Man dilini 1974’te beraberinde mezara götüren Ned Mandrell, dilbilimcilerin sesini kaydetmek için Türkiye’deki Hacıosman köyüne akın ettiği Tevfik Esenç gibi isimlere…
Eğer bir gün dillerin paha biçilmez mirasını yok olmaktan kurtarabilirsek, bunda Kaybolan Sesler’in çok önemli bir payı olacak.
Yol Bilenler gibi bilimsel bir araştırma kitabı okumayı beklerken, yanlı ve ideolojik yorumların serpiştirildiği satır aralarında açıkça 'Türk düşmanlığı' yapıldığını görünce 
Kaybolan Sesler'i üzülerek kapadım.
Türümüzün gezegende var olduğu günden bugüne aktardığı en büyük
