Kayboluş Şiirleri
Hilmi YavuzEn Yeni Kayboluş Şiirleri Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Kayboluş Şiirleri sözleri ve alıntılarını, en yeni Kayboluş Şiirleri kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
ben kendime derinim, -sana!
bir uzun 'kaybol!' gibi olduğum;
kalbim kül dağları, yüklenir
ateşten kayıklara odunum...
orda geçti 'geç kaldınız!..' günleri;
bağlar bahçeleri gibi yokluğum;
anımsarım, öyle sor ki, kolay mı
ah, o sarı anılarda sönen mum!
aşklar durdu, ben de artık dururum;
yolculuk musun, öyleyse içeriye gir;
gök bir ip midir, kuşlar kaç boğum?
yüzümün yerinde bulut... çoktanberidir...
işte ben gittim, her şeyi söyledim gittim;
işte benden herkese,
herkese bir sonbahar...
benim dışımdaki sır,
senin içindeki aynadır
çöktü akşam, üstümüze yıkıldı;
vakittir, artık perdeyi indir!
atılacak eşyayım, öyle yığıldım,
ve bildim ki insan hüzün içindir...
nasıl yoktum? belki orda değilim...
herkes her şeyden önce kalbini bilir...
bir şeyi gösteriyor, ama ne gösteriyor,
eski bir eşyanın üstündeki kir...
kalbim bir leke, pas tutmuş içim;
aşklar bile bundan daha iyidir...
ikimizin bir olması? bir mührü
bir mühürle mühürlemek gibidir...
yavaş yürüyor oda, yavaş duruyor şehir;
akşamlara bir türlü dönmüyor dilim;
hüznü çoktan geçtim, belki de ölüm,
bir is gibi duvarlarda birikir...
yüzüme bak, hüzüne bakmış olursun!
mevsimidir,
kendi hüznüme döndüm...
şiirim... bir şebçerağ!
Sayfa 25Kitabı okudu
ben ki bütün 'belki'lerin sahibi
ve 'sanki'lerin;
büyük hüzünlerde oldum;
' ordadır'da idim bir zaman;
yazdım ve dâimâ bir ilk'tim.
bütün hüzünlere vekilim.
Sayfa 38Kitabı okudu
kayboluştan Gayb-Oluş'a adım adım:
hayattır en ağır hüküm!
Sayfa 34Kitabı okudu
Öz'e öz'lem..
bir insana bırakılmış olan keder
ve kelimelerin kalbi…
insan, kendini özler mi?
özler! bizler ilinekleriz,
bizler,
yol sefilleriyiz…
uzakta, kendimin hayali,
bölük pörçük ve paramparça;
bir daha görse miydim?
kendine akıyor denizler…
insan kendini özler mi?
özler! Nerdesin ben?
bulsam da bir mühür gibi
hayatımın eski defterinin
soluk, lekeli, özürlü,
çizgili ve saman
kağıdına geçirsem…
‘benim sanki ben şimdi ne değilsem…'
kayboluş ve özlem
insan, kendini özler mi?
özler! bizler ilinekleriz,
bizler,
yol sefilleriyiz...
uzakta, kendimin hayâli,
bölük pörçük ve paramparça;
bir daha görse miydim?
kendine akıyor denizler...
insan kendini özler mi?
Sayfa 40Kitabı okudu
'benim sanki ben şimdi ne değilsem...'
Sayfa 41Kitabı okudu
yazmak, kelimelerin
kalbine girmektir;
şiirse, bir insana
bırakılmış olan keder...
Sayfa 42Kitabı okudu
ben hep kederdim kendimi bildim bileli...
Sayfa 27Kitabı okudu