Yeterli bilimsel araştırmaların yapılabildiği bütün ülkelerde, birinci basamak sağlık kuruluşlarına başvuran kişilerin yaklaşık dörtte birinde ruhsal bir bozukluk olduğu, onda birinde neredeyse tanı konabilecek düzeyde eşikaltı bir ruhsal bozukluk olduğu ve yaklaşık üçte birinde ise ruhsal bir belirte bulunduğu saptanmaktadır. Toplumun yaklaşık üçte birinin, yaşamları boyunca, klinik düzeyde tedaviyi gerektirecek derecede ruhsal bir bozukluk geliştireceği öngörülmektedir.
Yine, yapılan çalışmalarda, ruhsal bozukluklardan şizofrenisi olanların yaklaşık üçte birinin, depresyonu olanların yarısından fazlasının ve bu kitapta anlatılan rahatsızlıklardan olan panik bozukluğu, yaygın kaygı bozukluğu ve takıntı-zorlantı bozukluğu gibi kaygı bozukluklarının yarısından çok daha fazlasının hiç tedavi görmediği saptanmıştır.
