Selam️ Maj Sjöwall & Per Wahlöö “Martin Beck Serisi 05 / Kayıp İtfaiye Arabası”.. Edgar Allan Poe ve İsveç Akademisi Ödülü dahil birçok ödül alan, modern polisiye klasiği serinin beşinci kitabını da yine keyifle okudum. 1960-1970 arasında yazılan on kitaplık serinin baş kahramanı, “Martin Beck” hikâyelerimiz de onun etrafında şekilleniyor.
Bu seriye dair; önceki kitqpları da değerlendirmiş, dönemi ve formunu kabataslak özetlemiştim. Onları okumayanlar için tekrarlayacağım birkaç şey var.
Modern polisiyenin aksi olarak, dönemin 2. Dünya Savaşı sonrası olduğunu lütfen hesaba katalım, kriminoloji alanındaki eksiklik, neredeyse eser miktardaki teknolojik destek ile ilkel şartlarda bir “suç, suçlu, adalet” grafiği çizmesi, bugünün okuru ve polisiye kurgu okumayı sevenler için, eseri görece yavan kılabilir. Mevcut suçun, temel özelliklerle ayrıntısız geçilmesi, hukuk ve adaleti temsil eden kanadın, birçok noktada çaresiz kalışı (yetersiz donanımdan mütevellit), kimilerine doyurucu gelmeyecek olsa da, çok beğendiğimi söylerken, gönlüm yine rahat.
Sevdiğiniz bir seriye devam etmenin en güzel yanı, her eserle kendinizi eve dönmüş gibi hissetmek. O aşinalığı, sıcaklığı, karakterlere coğrafyaya duyulan özlemi, okurken gidermek. Kansız polisiye olarak nitelediğim seri, Martin Beck ve ekibinin, olayları kişisel özellikleri ve duyusal olarak çözme şekli, İskandinav edebiyatında normalde hiç görmediğim ve bana geçmeyen bir iklim sağlıyor. Ilıman
Karakter, lokasyon vb ayrıntılara ilk kitaptan sonra vâkıf olunca, sonrası bir konfor sahası. Son düzlükte finali içime çok sindiremesem de yine severek tavsiye listeme iliştirdim. Saygılarımla
1ko. Asumla kaldığımız yerden devam ediyoruz. Serinin 5. kitabı olan Kayıp İtfaiye Arabası güzel bir başlangıçla başlıyor. Ortalarına kadar geldikten sonra başka bir hikayeye geçiyor. Aa dedim tamam orada birleşecek. Aslında birleşti de ama sonu beni tatmin etmedi. İstediğim gibi gitmemesinin
